Ομιλία Ουρανίας Παπανδρέου στη Βουλή για τι ΤΕΙ Χαλκίδας

ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Να πω καταρχήν στον κ. Ευθυμίου ότι τον ελληνικό λαό αυτήν την περίοδο ειλικρινά δεν τον ενδιαφέρουν ούτε τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ ούτε τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας, ούτε αν θα γίνουν οι εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου. Τον ενδιαφέρει μια ικανή κυβέρνηση, για να μπορέσει να λύσει τα προβλήματα της καθημερινότητάς του.

ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Εμείς κάναμε αυτό που πιστεύουμε για το καλό της πατρίδας. Ας σταματήσουν, λοιπόν, αυτά τα σχόλια.

Κυρία Υπουργέ, ήθελα να ξεκινήσω με το θέμα των σχολικών βιβλίων. Δώσατε για μένα μία ικανοποιητική απάντηση. Υπήρξε, όμως, ένα καυστικό δημοσίευμα στον κυριακάτικο Τύπο ότι τα παιδιά δεν έχουν θέρμανση στα σχολεία, δεν έχουν βιβλία. Μιλάμε δηλαδή για μεσαιωνική κατάσταση. Επίσης, κάποια παίρνουν τα βιβλία σε φωτοτυπίες, εκεί που λειτουργούν τα φωτοτυπικά μηχανήματα. Το καταθέτω για τα Πρακτικά και νομίζω ότι πρέπει να έχουμε μία απάντηση σ’ αυτό το θέμα.

Κύριε Ευθυμίου, θέλω να συμφωνήσω με το σχόλιο που κάνετε για το ΤΕΙ της Χαλκίδας. Είχε δημιουργηθεί όντως ένα μοναδικό τμήμα όταν ήσασταν Υπουργός Παιδείας.

Κυρία Υπουργέ, θα ήθελα και εγώ την απάντησή σας. Μας ακούει αυτή τη στιγμή ο ευβοϊκός λαός. Έχουν επέλθει μειώσεις τον τελευταίο καιρό, κυρίως στα οικονομικά. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Το πρόβλημα με το ΤΕΙ Χαλκίδας μας απασχολεί ιδιαιτέρως. Δεν ξέρουμε δηλαδή αν θα συνεχίσει να λειτουργεί ή αν αναστέλλεται η λειτουργία του. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, αλλά και απαιτώ μία συγκεκριμένη απάντηση σήμερα για το ΤΕΙ Χαλκίδας, γιατί είναι αυτό που απασχολεί αυτή τη στιγμή την ευβοϊκή κοινωνία, αλλά και τη γενικότερη περιοχή. Για εμάς το ΤΕΙ σημαίνει ανάπτυξη.

Ξέρω, κυρία Υπουργέ, ότι αγαπάτε το Σεφέρη, το μεγάλο Έλληνα νομπελίστα, όπως βεβαίως τον αγαπώ και εγώ. Θα ξεκινήσω, λοιπόν, όπως ξεκινήσατε και εσείς προχθές, με μία αναφορά που έκανε το 1963, όπου έλεγε: «Ανήκω σε μία μικρή χώρα, αλλά με πολύ μεγάλες αξίες, ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό, παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχθηκε της αλλοιώσεις που δέχεται κάθε τι ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Οι Έλληνες είμαστε περήφανοι, πολύ περήφανοι για την παιδεία μας».

Κυρία Υπουργέ, δεν ξέρω ακριβώς τι θα έλεγε σήμερα ο Σεφέρης. Είμαι σίγουρη, όμως, ότι θα έλεγε πως αυτοί που μας κυβέρνησαν διαχρονικά, τα τελευταία τριάντα χρόνια, έφθασαν την παιδεία μας στο σημείο που είναι σήμερα, κύριε Ευθυμίου. Αυτό θα εξέφραζε σίγουρα τη μεγάλη του πικρία, το θυμό του, αν θέλετε, τη μεγάλη του αγωνία –όπως και η δική μου- για το τι μέλλει γενέσθαι στην παιδεία, που είναι όντως ο πυλώνας του έθνους μας. Εμείς σαν Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός έχουμε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για τις αλλαγές που πρόκειται να γίνουν, για το «νέο Λύκειο», το «νέο Γυμνάσιο» και την ανώτατη εκπαίδευση. Όμως έχω περιορισμένο χρόνο και δεν θα αναφερθώ σήμερα σ’ αυτά.

Επ’ αφορμή της επερώτησης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, μας δίνεται μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τον πολύπαθο χώρο της ελληνικής παιδείας που είναι γεγονός ότι προσέφερε πάρα πολλά στους πολιτισμούς όλων των λαών του κόσμου. Βέβαια ο τρόπος με τον οποίο εγώ τουλάχιστον ενημερώθηκα από την επερώτηση του Κ.Κ.Ε. αλλά κι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος είναι ένας ιδιότυπος τρόπος. Με συγχωρείτε, κύριοι συνάδελφοι, αλλά εγώ δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω και να καταλάβω τι λέτε. Όμως πιθανόν να οφείλεται σ’ εμένα. Και για ποιο λόγο το λέω αυτό; Διότι κάνετε μόνο παραθέσεις, μόνο κατηγορείτε, μόνο απαιτείτε και δεν είδα καμία ουσιαστική, βιώσιμη πρόταση. Κάνετε μόνο ουτοπικές προτάσεις και προσπαθώ να δω αν υπάρχουν άλλα μέρη που να έχουν τέτοιο σύστημα που εσείς προτείνετε. Δεν ξέρω αν η Βόρειος Κορέα έχει τέτοιο σύστημα. Δεν το ξέρω αυτό το σύστημα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι εγώ δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω, κι όχι μόνον εγώ. Είναι αλήθεια ότι και ο λαός μας λέει: «άστο τώρα. Κ.Κ.Ε. είναι αυτό και μπορεί να λέει ό,τι θέλει».

Και να σας πω και κάτι, κύριοι συνάδελφοι του Κ.Κ.Ε; Εγώ ξέρω ότι υπάρχει η ελληνική οικογένεια. Ανακαλύπτω λοιπόν σήμερα τη «λαϊκή οικογένεια». Εγώ δεν ξέρω τον όρο «λαϊκή οικογένεια» στην ελληνική κοινωνία. Ξέρω την «ελληνική οικογένεια». Δεν ξέρω πώς την φαντάζεστε εσείς. Προσωπικά προέρχομαι από μία μεσαία, απλή, εργατική, πολύτεκνη οικογένεια με δέκα παιδιά, εκ των οποίων τα οκτώ είναι κορίτσια. Τελειώσαμε όλοι δημόσιο σχολείο, τελειώσαμε όλοι ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, πανεπιστήμια και ανώτατες σχολές δωρεάν, -η αλήθεια είναι αυτή- με πολλούς κόπους, με πολλές προσπάθειες και με πάρα πολλές στερήσεις. Καταφέραμε όμως να τελειώσουμε αυτή την ελληνική παιδεία που πιστεύω ότι ήταν, στην εποχή μου τουλάχιστον, αρκετά καλύτερη.

Θέλω να κάνω μια ερώτηση πάρα πολύ καλόπιστη. Η κυρία Παπαρήγα ας πούμε από τι είδους οικογένεια προέρχεται; Γιατί ξέρω ότι η κυρία Παπαρήγα είναι μια γνωστή Αρσακειάς. Από τι οικογένεια είναι; Λαϊκή; Ελληνική; Επιπλέον, ξέρω ότι η κόρη της κυρίας Παπαρήγα τελειώνει το Αμερικάνικο Κολλέγιο. Άριστα! Συμφωνώ. Για ποιο λόγο να μην τελειώσω το Αρσάκειο, το Κολλέγιο ή οτιδήποτε; Αλλά βρε παιδιά, άλλα να λέω και άλλα να κάνω; Ε όχι πλέον!

Μιλάτε συνέχεια για τη συγκυβέρνηση. Εγώ απλώς αντιλαμβάνομαι ότι έχετε μία εμμονή. Και η εμμονή σας αυτή ξέρετε πού έγκειται; Στο να μη γίνει τίποτα καλό σ’ αυτόν τον τόπο, σ’ αυτήν την πατρίδα. Διότι δυστυχώς η ύπαρξή σας και τα ποσοστά σας βασίζονται στο χάος –ναι, εκεί βασίζονται!- στην αποτυχία και στη δυστυχία. Και μου έρχεστε κάθε φορά και θέλετε να μου παρουσιαστείτε ότι έχετε το προνόμιο της ευαισθησίας, της αλληλεγγύης απέναντι στους πολίτες που περνούν δύσκολα κι όλα αυτά τα πράγματα. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά δεν δέχομαι ότι η ευαισθησία η δικιά σας είναι μεγαλύτερη από την ευαισθησία του κάθε Έλληνα. Εκείνο που ευτυχώς συνειδητοποιούμε κάθε μέρα είναι ότι κι ο ελληνικός λαός, η Ελληνίδα και ο Έλληνας, έχει πει πλέον τέρμα σ’ αυτή τη λεγόμενη «κομμουνιστοποίηση» της ζωής μας, κομμουνιστοποίηση της δημόσιας υγείας, μήπως τυχόν κι ο κόσμος πάει μπροστά.

Τέλος πάντων, αυτή ήταν μια παρένθεση. Θέλω να έρθω ξανά σε εσάς, κυρία Υπουργέ, και να πω -το είπατε και εσείς, το επαναλαμβάνω και εγώ- ότι οι περικοπές στην Παιδεία είναι πάρα πολύ σκληρές. Μιλώ και σαν άνθρωπος που έχω υπηρετήσει την παιδεία σαν καθηγήτρια. Νομίζω ότι οι περικοπές, είναι πάρα πολλές και πάρα πολύ σκληρές. Ο μειωμένος Προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας για το 2012 για εμάς, δυστυχώς μεταφράζεται σε λιγότερους εκπαιδευτικούς για τα σχολειά μας, σε λιγότερους εκπαιδευτικούς για την ανώτερη εκπαίδευση, αλλά κυρίως, κυρία Υπουργέ -το είπα και το επαναλαμβάνω και θα επανέλθω- σε λιγότερους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται τα παιδιά μας με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά με παράλληλη στήριξη, τα παιδιά ΑΜΕΑ. Δηλαδή, εκεί που πρέπει πράγματι, να δούμε με μεγαλύτερη φροντίδα το θέμα της εκπαίδευσης τους.

Μιλώ ιδιαίτερα για την περιοχή μου την Εύβοια. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα αριθμό περίπου 35 παιδιών που θέλουν παράλληλη στήριξη. Είναι παιδιά που έχουν τα μαθησιακά τους προβλήματα και έχουμε μόνο ελάχιστο αριθμό εκπαιδευτικών. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα, που πρέπει να το δείτε. Δεν ξέρω που θα εξευρεθούν τα κονδύλια. Πιθανότατα, κονδύλια από το Ε.Σ.Π.Α. Νομίζω ότι μπορούμε να τα αναζητήσουμε και να υποστηρίξουμε την εκπαίδευση αυτών των παιδιών μας.

Δεν θα αναφερθώ στις μεγάλες περικοπές. Οι περικοπές για την πρωτοβάθμια παιδεία φτάνουν στο 83%, όπως είπα και στον Προϋπολογισμό, ενώ για τη δευτεροβάθμια στο 57%.

Εκείνο βέβαια, που πρέπει οπωσδήποτε να διασφαλίσουμε είναι τα παιδιά μας να διδάσκονται στα σχολεία με ζεστασιά, κυρία Υπουργέ. Δεν μπορεί να λειτουργήσει σχολείο, αν δεν έχει μέσα την κανονική θερμοκρασία. Αυτό πρέπει να το δούμε και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

Βέβαια, συν το γεγονός ότι πιθανότατα υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν έχουν πάρει το καθημερινό πρωινό. Ακούγονται πολλά. Η οικονομική κρίση μαστίζει και μια μερίδα παιδιών σήμερα, αλλά αυτά μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Αυτό θα μου επιτρέψετε από την εμπειρία μου να πω ότι δεν είναι σημερινό μόνο φαινόμενο, αλλά το έχουμε ζήσει και παλιότερα.

Εμείς γενικώς οραματιζόμαστε μια παιδεία που θέλει την εκπαίδευση σαν διαρκή αναφορά στις ανθρωπιστικές αξίες και τον εκπαιδευτικό σαν θεμελιωτή και υπέρμαχο αυτών των αξιών. Έχουμε ελλείψεις στις υποδομές των σχολείων μας. Θα επανέλθω και πάλι στη δική μου περιφέρεια. Κυρία Υπουργέ, στο δημοτικό σχολείο της Καρύστου δεν έχει προαύλιο και τα παιδιά παίζουν στο δρόμο. Έχουμε κάνει κάποιες προσπάθειες. Θέλουμε τη βοήθεια σας. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Τελειώνοντας, θέλω να κάνω μια τελευταία ερώτηση προς εσάς, κυρία Υπουργέ, και θέλω και μια συγκεκριμένη απάντηση. Όταν έχουμε όλες αυτές τις καταλήψεις στα διάφορα σχολεία της χώρας μας, στα δημοτικά, στα γυμνάσια, στα πανεπιστήμια, παντού -«Κάνε και μια κατάληψη, μπορείς», αυτό είναι το τελευταίο σλόγκαν- και όταν αυτή τελειώνει, κύριοι συνάδελφοι του ΚΚΕ, επικρατεί μόνο τρόμος, χάος και καταστροφή. Εγώ ρωτώ: Ποιος πληρώνει αυτές τις καταστροφές, κυρία Υπουργέ; Η απάντηση για εμένα είναι: Όλοι μαζί. Ο Έλληνας φορολογούμενος. Γιατί δυστυχώς, οι καταστροφές όπως όλοι ξέρουμε δεν έχουν ιδεολογία. Αυτοί όμως που παρακινούν και προκαλούν όλες αυτές τις καταστροφές είναι οι ψευτοϊδεολόγοι, γι’ αυτό και νομίζω ότι σε αυτούς, κυρία Υπουργέ, πρέπει να στέλνετε το λογαριασμό, γιατί θα είναι για το καλό της παιδείας.

Εκτός θέματος, θα ήθελα να πω ότι νοιώθω οργή και αγανάκτηση σαν Ελληνίδα για τις ανθελληνικές δηλώσεις της κ. Μούσχουρη –η οποία, δυστυχώς, υπήρξε και Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας- σε ένα γερμανικό έντυπο. Αν η κ. Μούσχουρη ντρέπεται για την πατρίδα της, καλά κάνει και ντρέπεται. Εγώ όμως ζητώ να πάψει να φωτογραφίζεται, για τους δικούς της σκοπούς, μπροστά από την ελληνική Ακρόπολη.

Σας ευχαριστώ πολύ.