ΘΗΒΑ PRESS

ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥΠΟΛΙΣ Η' ΝΑΡΚΩΠΟΛΙΣ ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ-

Του Μιχ. Χαραλαμπίδη

Όταν η Αθήνα ήταν Αθήνα και πόλις, τα Εξάρχεια ήταν ένα από τα στολίδια της. Τώρα είναι ένα από τα πεδία απόδειξης της ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης να κυβερνά. Παρκάρω στις υπουργικές καρέκλες επί 20 – 30 χρόνια δεν σημαίνει ξέρω να κυβερνώ. Όλα τα πολιτικά κόμματα μη κόμματα, οι κυβερνήσεις, η αυτοδιοίκηση στερούνται παιδείας διακυβέρνησης τόπων, πόλεων, πολεοδομικών συστημάτων.
Σε περιόδους κρίσεων και τραγικών στιγμών υποκρίνονται φωνασκούν, κοκορομαχούν για να καλύψουν την ενοχή τους.
Η πολιτική είναι πρόλογος, πρόβλεψη, προσχεδιασμός όχι κλάμα και κούφια λόγια. Το κέντρο της Αθήνας επόμενα και τα Εξάρχεια αναδεικνύονται ως κεντρικά πεδία διεθνούς προβολής αλλά και αναπαραγωγής του Ελληνικού συστήματος τουρισμός, οικονομία, απασχόληση, συντάξεις. Πεδίο συσσώρευσης η μη συσσώρευσης κεφαλαίου και του τύπου του κεφαλαίου, της εργασίας και του τύπου της εργασίας.
Η παράδοση μας λέει ότι είναι η Πόλις, η Εκκλησία του Δήμου, οι Πολίτες που αποφασίζουν για την διακυβέρνηση. Ειδικά οι κάτοικοι των Εξαρχείων οι οποίοι φιμώνονται από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Εδώ και καιρό εισήγαγα το θέμα της ημερήσιας διάταξης μιας συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου ή του Κοινοβουλίου με άρθρο σε εφημερίδες και στο βιβλίο μου για την Ποιότητα της Ανάπτυξης μας.
Το θέμα είναι: Εξάρχεια Βιβλιούπολις ή Ναρκώπολις. Πρότεινα επίσης την επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου στο κτίριο του Πολυτεχνείου για την προστασία της ιερότητας του.
Το ζήτημα είναι δομικό αφορά Πολεοδόμους, Κοινωνιολόγους, Αναπτυξιολόγους. Δεν είναι μόνο ζήτημα Αστυνομίας. Όταν συντηρείται μόνιμα σε αυτό το πεδίο είναι ήδη ζώνη πολέμου.
Δεν είναι πρώτα και κύρια πεδίο διεκδίκησης πολιτικών ταυτοτήτων.
Να το παίζουν διάφοροι επίσημοι και ανεπίσημοι ανεύθυνα αριστεροί, δεξιοί, επαναστάτες, προοδευτικοί σε ένα παρακμιακό, επαρχιώτικο, γελοίο αλλά και τραγικό πεδίο. Αν μπορούν έχουν άλλα πεδία να το κάνουν. Εκεί που πραγματικά κρίνεται η προοδευτικότητα και η στασιμότητα. Αυτά όμως ούτε καν τα κατανοούν.
Νομίζω ότι απαιτείται ένα επίπεδο σοβαρότητας, ευθύνης, που μέχρι σήμερα δεν υπήρξε σε κανένα επίπεδο.
Μόνο οι κάτοικοι των Εξαρχείων αντιστέκονται στο βαθμό που μπορούν στην παρακμή.
Δυστυχώς στις αρχές του νέου αιώνα τα Εξάρχεια είναι ένα πεδίο απόδειξης ότι στην πρώην Αθήνα έμαθαν ή δεν έμαθαν να κυβερνούν και να κυβερνώνται. Βέβαια το να διατηρείς τα Εξάρχεια ως χρόνια ναρκώπολη είναι και αυτός ένας τρόπος να κυβερνάς και να συντηρείς την παρακμή.