ΘΗΒΑ PRESS

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΒΙΑ

Τόσο τα τραγικά γεγονότα οι αντιδράσεις όσο και η διαχείριση τους είναι έκφραση των αδιεξόδων και της αποτυχίας ενός συστήματος σχέσεων Πολιτικής και κοινωνίας που επεβλήθη αντιδημοκρατικά εδώ και δεκαετίες. Η επιλογή ήταν: πολιτική ή ζούγκλα; Επέλεξαν το δεύτερο.
Η μεγάλη αλήθεια αυτής της ιστορικής αποτυχίας όπως συμβαίνει σε αδύναμες θεσμικά, πολιτικά χώρες παίρνει τραγικές και αυτοκαταστροφικές μορφές. Η αλήθεια είναι τραγική και μπορεί να γίνει απελευθερωτική.
Μια κοινωνία και μια πολιτική, επίσημη και ανεπίσημη που στερείται φωνής, παιδείας, λόγου, πολιτικού λόγου είναι επόμενο να παράγει, να αναπαράγει, να διαχέει βία.
Η βία αποτελεί μια κυρίαρχη σταθερά όλου του κοινωνικού και πολιτικού σώματος εδώ και δεκαετίες και έχει πολλές πηγές τροφοδότησης. Είναι διάχυτη όχι μόνο στην αστυνομία. Το χειρότερο είναι ότι είναι διάχυτη παντού. Στα Μ.Μ.Ε., στις πόλεις, στα κόμματα μη κόμματα, στον λόγο τους. Ποία είναι η παιδεία των νεολαιών των λεγόμενων πολιτικών κομμάτων και ο τρόπος έκφρασης της;
Ποια τα συνθήματα τους; Που κοινωνικοποιείται η νεολαία;
Ο θάνατος, οι θάνατοι είχαν προαναγγελθεί. Οι ένοχοι αντί να υποκρίνονται, να παρουσιάζονται κριτές ενώ είναι υπόλογοι είναι καλύτερο να σιωπούν. Διαφορετικά συνεχίζουν την ύβρη που φέρνει την τραγωδία , τον θάνατο.
Μια κοινωνία που στερείται Λόγου έχει ανάγκη την σιωπή για να επιστρέψει στον Λόγο. Είναι αυτό, η σιωπή, μέρος της παράδοσης μας. Όπως και τους νεκρούς μπορείς να τους τιμάς δια της σιωπής. Το μήνυμα της σιωπής αυτές τις στιγμές είναι πολύ δυνατότερο. Είναι στιγμή αυτοσυνειδησίας, συλλογικής αυτοκριτικής, αυτοσεβασμού και υπεράσπισης της αξιοπρέπειας σου ως κοινωνία και ως χώρα. Η σιωπή είναι η υπέρβαση στις ώριμες και πολιτισμένες κοινωνίες.
Οι πολιτικάντηδες φωνασκούν, ψεύδονται, ψαρεύουν στα θολά νερά γιατί ξέρουν ότι είναι ένοχοι. Όπως και η άλλη όψη τους. Το πλέον ένοχο στην Ευρώπη σύστημα Μ.Μ.Ε.. Η ένοχη συμμαχία των τελευταίων δεκαετιών. Η καρδιά της αφωνίας και της βίας.
Η Κυβέρνηση βρέθηκε αμυνόμενη αποδεικνύοντας την πολιτική της αδυναμία. Οι αρχηγοί της λεγόμενης αντιπολίτευσης απέδειξαν ακόμη μια φορά ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Το πολιτικό κενό στην χώρα ήταν και είναι ορατό. Οι ήδη τραυματισμένες πόλεις, οι μη - πόλεις μπορούσαν να προστατευθούν αντί να καούν.
Δεν υπήρξε έγκαιρα μια πολιτική πρωτοβουλίας, ευθύνης, σύμπνοιας, αποφασιστικότητας για την προστασία της αξιοπρέπειας μας.
Αυτοί που έπρεπε να κάνουν έγκαιρα το καθήκον τους ακόμη και τις στιγμές της κρίσης δεν το έκαναν. Η κοινωνία δεν είχε κατεύθυνση.
Μια χώρα, μια κοινωνία που αντί να αυτοπροστατεύεται αυτοκαταστρέφεται τότε δεν χρειάζεται να την αποσταθεροποιούν εξωθεσμικοί και εξωελλαδικοί παράγοντες. Η τους είναι πολύ εύκολο να το κάνουν.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ