Τα «λύτρα» δεν είναι η λύση για τους Έλληνες αγρότες

Γράφει ο Δημήτρης Αγγέλου, τ. Αντινομάρχης Βοιωτίας
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πως ενώ οι αγρότες για δέκα και πλέον ημέρες έκλειναν τους δρόμους, δημιουργώντας κυκλοφοριακό «μπλακ άουτ», για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, διέθεταν και την συμπαράσταση των υπολοίπων πολιτών, που αν και ταλαιπωρούντο, σηματοδοτούσαν με τη θετική τους στάση, όχι μόνο την αναγνώριση του δίκαιου αγώνα των αγροτών, αλλά και τη δική τους δεινή θέση, όπου η σημερινή κυβέρνηση τους έχει οδηγήσει. Άλλωστε δεν υπάρχει επαγγελματίας, ή εργαζόμενος στην Ελλάδα που να μην έζησε «στο πετσί του» τη νεοφιλελεύθερη πολιτική – λαίλαπα των πέντε τελευταίων ετών. Καμιά άλλη κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, δεν έδωσε τόσα πολλά σε λίγους και πλούσιους για να τα πάρει συγχρόνως όλα, από τους πολλούς και φτωχούς. Μόνο αυτή νομιμοποίησε με διατάξεις νόμων όσους είχαν εξάγει βρώμικο χρήμα για να τ’απολαύσουν με άνεση στον τόπο τους, καθώς και όσους εμπορεύονταν με πλαστά τιμολόγια, για να τα χαίρονται πλέον χωρίς κίνδυνο. Αυτή μόνο η κυβέρνηση μείωσε τους συντελεστές στα μεγάλα εισοδήματα, στις μεγάλες εταιρείες και στη μεγάλη ακίνητη περιουσία, αντικαθιστώντας τα έσοδα αυτά με επιβολή περισσότερων έμμεσων φόρων σε είδη πλατιάς κατανάλωσης που πληρώνουμε όλοι μας. Και όλ’ αυτά πριν καν μας αγγίξει η επερχόμενη διεθνής κρίση την οποία επιχειρεί να ενοχοποιήσει για να καλύψει τις δικές της ευθύνες.
Να λοιπόν γιατί μέσα από τον αγώνα των αγροτών όλοι οι έλληνες πολίτες έβλεπαν τα δικά τους αδιέξοδα ως αποτέλεσμα της «σεμνότητας και ταπεινότητας» με την οποία τελευταία «κυβερνάται» αυτή η χώρα. Αλήθεια όμως, τι έκανε η κυβέρνηση για να λύσει τα προβλήματα των απεργών αγροτών; Αντί να σκύψει στα πραγματικά διαρθρωτικά τους προβλήματα και να δώσει απαντήσεις για τη νέα τους οργάνωση, την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, τον προγραμματισμό για την πράσινη αγροτική οικονομία κάτι που ζητούσαν οι απελπισμένοι νέοι αγρότες, έβαλε σ’ εφαρμογή τους διασπαστικούς της μηχανισμούς, και συγχρόνως ανήγγειλε «λύτρα»! Ανακοίνωσε γενικά και αόριστα την απόδοση 500 εκατ. Ευρώ. Όμως έτσι κι αλλιώς αυτά τους τα χρωστούσε αφού ουδέποτε τους αποζημίωσε μέσα σε τρεις μήνες όπως υποσχόταν προεκλογικά. Αντίθετα, πέρασαν πέντε χρόνια χωρίς να πάρουν έστω και ένα ευρώ!. Και να θυμηθεί κανείς πως ο σημερινός Υπουργός Γεωργίας αλλά και ο Πρωθυπουργός υπόσχονταν τότε επιπλέον, «όλα τα κιλά – όλα τα λεφτά!!!», για να καταντήσει σήμερα η τιμή του βαμβακιού, που το κόστος καλλιέργειάς του υπερδιπλασιάστηκε, να φτάσει στο ένα τρίτο (1/3) της περιόδου του 2002!!!
Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που από την ανάληψη των καθηκόντων της μοναδικός της στόχος ήταν η «επανασύσταση του Κράτους», της δεξιάς όμως, της περιόδου του 1950! Κατάργησε λοιπόν κάθε αξιοκρατικό θεσμό και κοινωνική κατάκτηση που την εμπόδιζε να κυβερνά πελατειακά, μοιράζοντας «λύτρα»! Ενίοτε και δακρυγόνα όταν αυτοί που διεκδικούν είναι μακριά από την εκλογική περιφέρεια του εκάστοτε αρμοδίου Υπουργού βλέπε τους κρητικούς αγρότες στο λιμάνι του Πειραιά!
Αλήθεια, υπάρχει προοπτική για μια χώρα εν έτη μάλιστα 2009 όταν έχει μια τέτοια κυβέρνηση;