Ευρωεκλογές 2009 και επτά σχόλια

Γράφει ο Θεόδωρος Κ. Παπαϊωάννου

Οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009 πέρασαν πια στην ιστορία, και τα αποτελέσματά των (απόλυτοι και σχετικοί αριθμοί), μαζί με τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις και τα exit polls θα αποτελούν στο εξής το νέο υλικό των εταιριών δημοσκοπήσεων για τα μελλοντικά τους γκάλοπ. Στο διαρρεύσαν χρονικό διάστημα διαμόρφωσα και καταθέτω τη δική μου άποψη χωρισμένη για λόγους καλλίτερης αναγνωσιμότητας σε επτά (΄΄ιερός΄΄ αριθμός) σχόλια .
Σχόλιο 1ο . Δεν απέδωσε η μάχη κατά του δικομματισμού, που θεωρητικά πάντα δίνουν , τα κόμματα της αριστεράς. Με το 69%, -όσο ήταν ακριβώς και το 1999- δεν ηττήθηκε, ούτε καν πληγώθηκε ο δικομματισμός. Είχε ανέλθει το 2004 (ευρωεκλογές) στο 77% και το 2007 (εθνικές εκλογές) στο 80%. Μέσα στα 28 ολόκληρα χρόνια η «λυσσαλέα» μάχη κατά του δικομματισμού τον μείωσε από το 71,5 % (1981 στις πρώτες ευρωεκλογές), στο 69% τώρα. Στις πολιτικές εκτιμήσεις των κομμάτων της αριστεράς δεν διάβασα αυτή την εξήγηση και συνεχίζουν να μιλούν για τα χτυπήματα που κατάφεραν στο δικομματικό τέρας .
Σχόλιο 2ο. Ο πόλος της δεξιάς (συνυπολογίζοντας ολόκληρη την «πολυκατοικία». Καρατζαφέρη κυρίως + Αντ. Σαμαράς + Στ. Μάνος) ανήλθε και πάλι στο 40%, όσο δηλαδή ήταν το 1999, αφού εν τω μεταξύ σκαρφάλωσε στο 47% (ευρωεκλογές 2004) και στο 46% (εθνικές εκλογές 2007). Αυτή η μείωση, όμως, που επανέφερε τα ποσοστά του δεξιού πόλου στα προ δεκαετίας επίπεδα, δεν εισπράχθηκε ούτε από το ΠΑΣΟΚ, ούτε από την αριστερά, αλλά διοχετεύθηκε στους οικολόγους-πράσινους και στα μικρότερα κόμματα. Έτσι, λοιπόν, και η αριστερά και κεντροαριστερά, θα μπορούσαν στους απολογισμούς των να μιλάνε για μια χαμένη δεκαετία, αφού δεν μπόρεσαν να εισπράξουν την αναπόφευκτη φθορά μιας κλυδωνιζόμενης κυβέρνησης.
Η συνέχεια του άρθρου εδω