Σκέψεις πριν τις 7 Ιουνίου

Γράφει ο Γιώργος Μουλκιώτης
Νομ. Σύμβουλος, Δικηγόρος

Μετά την αρχική αμηχανία της Ν.Δ., λόγω προφανούς άγνοιας του φιλοσοφικού διλήμματος «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ» από την εποχή του Ένγκελς, μετά την Ρόζα Λουξεμπουργκ, με την γνωστή ρήση «είτε - είτε» και τον Κορνήλιο Καστοριάδη, αλλά και τον αιφνιδιασμό της, ως ανίδεης, από την χρησιμοποίηση του, ως πολιτικού συνθήματος από το ΠΑΣΟΚ, σε συνάρτηση με τις κυβερνητικές πολιτικές της συντηρητικής Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ν.Δ., αξίζει να σημειώσουμε ορισμένες σκέψεις, σε σχέση με τις εκλογές για την Ευρώπη και το Κοινοβούλιό της, πάντοτε σε συνδυασμό με την ελληνική πραγματικότητα.
1. Η κοινωνική και οικονομική κρίση, αποτελούν πλέον απτή πραγματικότητα που επηρεάζει την προσωπική, κοινωνική και οικογενειακή ζωή μας. Με το ελληνικό δημόσιο σε πορεία υπερχρέωσης, την βιομηχανική δραστηριότητα να σημειώνει πτώση που ξεπερνάει σε ετήσια βάση το 20%, την οικοδομή να διέρχεται περίοδο μακράς ύφεσης, τις εξαγωγές να υποχωρούν, τον αγροτικό τομέα να ψυχορραγεί, οι γραφικοί πλέον όσο και επικίνδυνοι «παπαγάλοι» της ΝΔ, αποτελούν πρόκληση για το κοινωνικό σύνολο.
2. Οι πολίτες δεν έχουν παραισθήσεις που τους οδηγούν σε αρνητικά συμπεράσματα για την οικονομική κατάσταση, ούτε μπορεί να θεωρηθούν θύματα του πολιτικού ψιττακισμού. Τα παπαγαλάκια της ΝΔ, αδυνατούν να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης και δεν αποτελούν επικοινωνιακό όπλο της, αλλά πολιτικό μπούμερανγκ..
3. Το φιλοσοφικό δίλημμα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, δεν αποτελεί μόνο σύνθημα, αλλά απεικονίζει και την σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα και για τους Ευρωπαίους αλλά και τους Έλληνες Πολίτες, αποτέλεσμα των πολιτικών πρακτικών και επιλογών της ΝΔ.
4. Η πολιτική πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Απαιτούνται μάχες για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, τις εργασιακές σχέσεις και την απασχόλησης, την προάσπιση του κοινωνικού κράτους, πολιτικές για την έξοδο από την κρίση, το ΕΣΠΑ και την απορροφητικότητα του, όπως και την στήριξη των πολιτών της περιφέρειας, για το περιβάλλον και την ενέργεια, για θωράκιση της αγροτικής πολιτικής, θέματα που θα καθορίσουν το μέλλον μας και των παιδιών μας.
5.Τα ιδεολογικοπολιτικά διλήμματα στη μάχη για ο ποιά Ευρώπη θέλουμε, είναι σαφή και αμείλικτα.
6.Ο καπιταλισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αναπτύσσεται και αναπαράγεται, είναι βαρβαρότητα. Ο εργαζόμενος σήμερα θεωρείται «λειτουργικό κόστος», που πρέπει να ελαττωθεί. Η Ευρώπη είναι ανοικτή και ανέλεγκτη αγορά, όπου το κοινωνικό κράτος αντιμετωπίζεται σαν το τελευταίο κομμάτι της άναρχης ανάπτυξης των αγορών. Η επίκληση της τρομοκρατίας, αποτελεί αφορμή για να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
7. Η συντηρητική στροφή της Ευρώπης, την έχει καταστήσει απρόθυμη και αδύναμη να δώσει λύσεις στις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, αδύναμη να εμπνεύσει, φοβική και άτολμη απέναντι στις ραγδαίες εξελίξεις.
8. Οι εκλογές της 7ης Ιουνίου, μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν ταυτόχρονα το πρώτο βήμα, για ριζική αλλαγή στην Ελλάδα. Να σημάνουν την αρχή του τέλους για το σαθρό κυβερνητικό οικοδόμημα της ΝΔ. Αυτή την ανάγκη, εκφράζει το δίλημμα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», που ουσιαστικά αναδεικνύει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, για ΤΗΝ άλλη πορεία.
9. Ψηφίζουμε για την Ευρώπη και αποφασίζουμε για την Ελλάδα. Η Ευρώπη δεν είναι υπόθεση των άλλων και των ελίτ. Είναι υπόθεση των πολτών της και ιδιαιτέρα των νέων.
Στις εκλογές της 7 Ιουνίου, δεν έχει θέση η αποχή. Η σκληρή κριτική είναι αναγκαία, αλλά επίσης αναγκαία και επιβεβλημένη είναι η συμμετοχή. Δεν εκχωρούμε τα δικαιώματά μας, σε άλλους. Δεν έχει θέση η χαλαρή ψήφος, η ψήφος διαμαρτυρίας.
Η πολιτική για την Ευρώπη, δεν είναι ουδέτερη, έχει χρώμα. Το χρέος όλων μας να δώσουμε το ΠΑΡΟΝ.