Τις πάσης φύσεως αυθαιρεσίες και την αναρχία που κυριαρχούν στη λειτουργία των εγκαταστάσεων βιομηχανιών κι επιχειρήσεων νομιμοποιεί η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για την “Ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων” που φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή με την προκλητική επίφαση της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μάλιστα πριμοδοτεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες με πρόσθετα κίνητρα και φοροαπαλλαγές, ενώ δεν υπάρχουν ουσιαστικές διασφαλίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, δεδομένου ότι η όλη “φιλοσοφία” του νομοσχεδίου εναρμονίζεται πλήρως με το ειδικό χωροταξικό για τη βιομηχανία του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου βιομηχανίες κι επιχειρήσεις εντάσσονται σε νέες ή παλαιές βιομηχανικές περιοχές, με βάση τα δικά τους κριτήρια, αφού η λειτουργία των “πάρκων” αυτών θα υπόκειται σε “αυτοδιαχείριση” από τους ίδιους τους επιχειρηματίες, ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να εξαιρούνται από τις περιοχές αυτές, δηλαδή να λειτουργούν ακόμη και μεμονωμένα με δικούς τους όρους.
Συγχρόνως νομιμοποιούνται οι “άτυπες συγκεντρώσεις” επιχειρήσεων, η ανεξέλεγκτη λειτουργία των οποίων ευθύνεται για τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, όπως αυτές στις περιοχές του Ασπρόπυργου, των Οινοφύτων, της Βοιωτίας, κ.ά.
Για δε την αποσυμφόρηση του αστικού ιστού κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, και πάλι προβλέπονται εξαιρέσεις.
Στους σοβαρούς λόγους για εξαίρεση αναφέρονται τα ενδεχόμενα οι υποδομές να μην επαρκούν για κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα και να έχει υπερκαλυφθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που μπορούν να λειτουργήσουν σε συγκεκριμένη περιοχή.
Σε ό,τι αφορά στη διαχείριση και λειτουργία των χώρων αυτών αναφέρθηκε ότι στόχος είναι η αυτοδιαχείριση από τις εγκατεστημένες εκεί επιχειρήσεις ή “στη χειρότερη περίπτωση διαχείριση από τον οικείο ΟΤΑ”.
Μάλιστα ο υπουργός, επικαλούμενος στοιχεία του ΣΕΒ, ανέφερε ότι περί τις 40-45 μεγάλες βιομηχανίες (μεταξύ των οποίων τσιμεντοβιομηχανίες, διυλιστήρια κ.λπ.) μπορούν να χωροθετηθούν και να λειτουργήσουν “με σεβασμό στο περιβάλλον”.
Μάλιστα πριμοδοτεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες με πρόσθετα κίνητρα και φοροαπαλλαγές, ενώ δεν υπάρχουν ουσιαστικές διασφαλίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, δεδομένου ότι η όλη “φιλοσοφία” του νομοσχεδίου εναρμονίζεται πλήρως με το ειδικό χωροταξικό για τη βιομηχανία του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου βιομηχανίες κι επιχειρήσεις εντάσσονται σε νέες ή παλαιές βιομηχανικές περιοχές, με βάση τα δικά τους κριτήρια, αφού η λειτουργία των “πάρκων” αυτών θα υπόκειται σε “αυτοδιαχείριση” από τους ίδιους τους επιχειρηματίες, ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να εξαιρούνται από τις περιοχές αυτές, δηλαδή να λειτουργούν ακόμη και μεμονωμένα με δικούς τους όρους.
Συγχρόνως νομιμοποιούνται οι “άτυπες συγκεντρώσεις” επιχειρήσεων, η ανεξέλεγκτη λειτουργία των οποίων ευθύνεται για τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές, όπως αυτές στις περιοχές του Ασπρόπυργου, των Οινοφύτων, της Βοιωτίας, κ.ά.
Για δε την αποσυμφόρηση του αστικού ιστού κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, και πάλι προβλέπονται εξαιρέσεις.
Στους σοβαρούς λόγους για εξαίρεση αναφέρονται τα ενδεχόμενα οι υποδομές να μην επαρκούν για κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα και να έχει υπερκαλυφθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που μπορούν να λειτουργήσουν σε συγκεκριμένη περιοχή.
Σε ό,τι αφορά στη διαχείριση και λειτουργία των χώρων αυτών αναφέρθηκε ότι στόχος είναι η αυτοδιαχείριση από τις εγκατεστημένες εκεί επιχειρήσεις ή “στη χειρότερη περίπτωση διαχείριση από τον οικείο ΟΤΑ”.
Μάλιστα ο υπουργός, επικαλούμενος στοιχεία του ΣΕΒ, ανέφερε ότι περί τις 40-45 μεγάλες βιομηχανίες (μεταξύ των οποίων τσιμεντοβιομηχανίες, διυλιστήρια κ.λπ.) μπορούν να χωροθετηθούν και να λειτουργήσουν “με σεβασμό στο περιβάλλον”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου