-Σε πρώτη φάση («βραχυπρόθεσμη») προβλέπεται να καίει απορρίμματα, επεξεργασμένα και μη, περίπου 310.000 τόνους/έτος αποτελούμενα από RDF (μείγμα από χαρτί – πλαστικά – υφάσματα) του εργοστασίου ανακύκλωσης απορριμμάτων της Αττικής (135.000 τόνοι), υπολείμματα από Κ.Δ.Α.Υ. της Αττικής (22.5000 τόνοι), ελαστικά αυτοκινήτων (10.000 τόνοι), την ξηραμένη λάσπη της Ψυττάλειας (65.000 τόνοι), γεωργικά υπολείμματα (57.000 τόνοι) αλλά και «βιομηχανικά οργανικά υπολείμματα από τις βιομηχανικές μονάδες της περιοχής των Οινοφύτων και του Σχηματαρίου» (20.000 τόνοι).
-Σε δεύτερη («μεσοπρόθεσμη») φάση προβλέπεται να προστεθούν άλλοι 450.000 τόνοι/έτος από τη μονάδα βιοξήρανσης δυναμικότητας ενός εκατομμυρίου τόνων (!!!) το χρόνο που φιλοδοξεί ο επιχειρηματικός όμιλος να κατασκευάσει στην Αττική, καθώς και 23.000 τόνοι/έτος από μικρότερες μονάδες βιοξήρανσης της Θήβας και της Λιβαδειάς.
-Σημειώνεται ότι η μεγάλη μερίδα των επιστημόνων που αντιτίθεται στην μαζική καύση των σύμμεικτων απορριμμάτων είναι αντίθετη και στην αυτόνομη (ξεχωριστή) καύση των υλικών που προέρχονται από τα απορρίμματα (RDF, SRF) επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν οι εκπομπές στον αέρα εξαιρετικά επικίνδυνων ουσιών.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για υλικά επιβαρυμένα με επικίνδυνες ουσίες όπως η ξηραμένη λάσπη της Ψυττάλειας, τα ελαστικά των αυτοκινήτων, τα πλαστικά του RDF και του SRF και ακόμη περισσότερο, τα οργανικά στερεά απόβλητα των βιομηχανιών.
Από την άλλη μεριά μιλάμε για Μονάδα – γίγαντα, που θα καίει από την πρώτη κιόλας φάση, σε 24ώρη βάση, 40 τόνους απόβλητα την ώρα. Δηλαδή θα βομβαρδίζει την γύρω περιοχή με περισσότερο από 40*7.000=280.000 κυβικά μέτρα επικίνδυνα αέρια την ώρα. Και μάλιστα επιδοτούμενη γι’ αυτό από δημόσιους πόρους, δηλ. από χρήματα των εργαζομένων, τόσο για την κατασκευή του γίγαντα αυτού, όσο και για την ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγει.
Σοβαρό επίσης, περιβαλλοντικό πρόβλημα θα υπάρξει από την τεράστια ποσότητα θερμότητας που θα συσσωρεύετε στο περιβάλλον από την ψύξη του νερού, που θα χρησιμοποιείται υπό μορφή ατμού, για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας (μέσω ατμοστροβίλων), αφού ελάχιστο μέρος της πλεονάζουσας θερμικής ενέργειας θα χρησιμοποιείται για τηλεθέρμανση.
Παραμένει, τέλος, και το σοβαρότατο πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης.
-Σε δεύτερη («μεσοπρόθεσμη») φάση προβλέπεται να προστεθούν άλλοι 450.000 τόνοι/έτος από τη μονάδα βιοξήρανσης δυναμικότητας ενός εκατομμυρίου τόνων (!!!) το χρόνο που φιλοδοξεί ο επιχειρηματικός όμιλος να κατασκευάσει στην Αττική, καθώς και 23.000 τόνοι/έτος από μικρότερες μονάδες βιοξήρανσης της Θήβας και της Λιβαδειάς.
-Σημειώνεται ότι η μεγάλη μερίδα των επιστημόνων που αντιτίθεται στην μαζική καύση των σύμμεικτων απορριμμάτων είναι αντίθετη και στην αυτόνομη (ξεχωριστή) καύση των υλικών που προέρχονται από τα απορρίμματα (RDF, SRF) επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν οι εκπομπές στον αέρα εξαιρετικά επικίνδυνων ουσιών.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για υλικά επιβαρυμένα με επικίνδυνες ουσίες όπως η ξηραμένη λάσπη της Ψυττάλειας, τα ελαστικά των αυτοκινήτων, τα πλαστικά του RDF και του SRF και ακόμη περισσότερο, τα οργανικά στερεά απόβλητα των βιομηχανιών.
Από την άλλη μεριά μιλάμε για Μονάδα – γίγαντα, που θα καίει από την πρώτη κιόλας φάση, σε 24ώρη βάση, 40 τόνους απόβλητα την ώρα. Δηλαδή θα βομβαρδίζει την γύρω περιοχή με περισσότερο από 40*7.000=280.000 κυβικά μέτρα επικίνδυνα αέρια την ώρα. Και μάλιστα επιδοτούμενη γι’ αυτό από δημόσιους πόρους, δηλ. από χρήματα των εργαζομένων, τόσο για την κατασκευή του γίγαντα αυτού, όσο και για την ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγει.
Σοβαρό επίσης, περιβαλλοντικό πρόβλημα θα υπάρξει από την τεράστια ποσότητα θερμότητας που θα συσσωρεύετε στο περιβάλλον από την ψύξη του νερού, που θα χρησιμοποιείται υπό μορφή ατμού, για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας (μέσω ατμοστροβίλων), αφού ελάχιστο μέρος της πλεονάζουσας θερμικής ενέργειας θα χρησιμοποιείται για τηλεθέρμανση.
Παραμένει, τέλος, και το σοβαρότατο πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου