… Μικρός χαιρετισμός στο νέο μας Αρχιμανδρίτη…

....Αυτόν τον πολυπρόσωπο, μα συνάμα απλό Θεό, ανέλαβες, αδερφέ μας αγαπημένε π. Δανιήλ, να υπηρετήσεις και να φανερώσεις στα πρόβατα, που σου παράγγειλε να ποιμάνεις ο Μεγάλος Ποιμενάρχης. Αν ο Πατέρας μας ταπεινώνεται και γίνεται χώμα και νερό, χόρτα και λούλουδα του λιβαδιού, πουλιά του ουρανού και ζώα του αγρού, φτωχός μεροκαματιάρης και ξωμάχος της ζωής, φαντάσου πόση ταπείνωση περιμένει από σένα. Αν ο Γιος Του ταπεινώθηκε να ζήσει στο μαραγκούδικο του Ιωσήφ και μετά, όταν δίδασκε τα πλήθη, να πει: « αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός του ανθρώπου ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη», φαντάσου πόση ταπεινότητα πρέπει να δείξεις εσύ. Το κάθε σου βήμα να οδηγεί η σκέψη «ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν μου λύτρον αντί πολλών».
Ο κόσμος έχει μπουχτίσει από περιορισμούς και εκκλησιαστικές απαγορεύσεις. Η κοινωνία δεν είναι μοναστήρι για αυστηρούς περιορισμούς και υπακοή. Οι λαϊκοί θέλουν κατανόηση και μεγάλη καρδιά, έτοιμη να συγχωρήσει να πει «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Θέλουν να τους εμπνεύσεις τη θεοσέβεια, να μη χρησιμοποιήσεις λόγια θεοφοβίας. Ξεδιάλυνε και τόνισε στον κόσμο, πως ο Πατέρας δεν είναι ο αυστηρός τιμωρός, αλλά ο Πανάγαθος που περιμένει με αγωνία την επιστροφή του άσωτου για να του δώσει το δαχτυλίδι Του και να σφάξει το μόσχο το σιτευτό....
Η συνέχεια εδώ