Αναφορά στην ημερίδα του ΤΕΕ

Απο τον πολ. μηχανικό
Θ. Παπαϊωάννου

Από την 40ετή ιδιότητα του μέλους του ΤΕΕ άγομαι στο συμπέρασμα, ότι αυτό δεν αρκέσθηκε στον συμβουλευτικό και τεχνοκρατικό καταστατικό του χαρακτήρα ούτε έπαψε να ψαύει το κοινωνικό - πολιτικό υπόβαθρο της ανάπτυξης. Αν πάμε μάλιστα πιο πίσω ( όταν από τη θέση του προέδρου πέρασαν εξέχουσες επιστημονικές και πολιτικές προσωπικότητες όπως ο καθηγητής του ΕΜΠ Νίκος Κιτσίκης , θεμελιωτής της Στατικής στην Ελλάδα) , θα δούμε ότι από το μεσοπόλεμο , και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 υπό ανώμαλες πολιτικές συνθήκες, είχε παρουσιάσει μεγάλο επιστημονικό έργο. Ήταν αυτό που αγνόησε η μετεμφυλιακή πολιτεία - δεσμώτρια του σχεδίου Marsall (Μάρσαλ) και της ΟΥΝΡΑ - γιατί διάλεξε μια δύσμορφη και εξαρτημένη ανάπτυξη. Αυτή ακριβώς η ανάπτυξη δημιούργησε το σημερινό πρόβλημα στον Ασωπό που σωστά επεσήμανε η Περιφερειάρχης κυρία Κατερίνα Διαμαντοπούλου «… ότι το πρόβλημα του Ασωπού δεν είναι πρόβλημα μόνο της Βοιωτίας και της Εύβοιας.
Είναι πρόβλημα όλης της περιφέρειας και όλης της χώρας…». Το πρόβλημα αυτό για μένα είναι το συμβολικό κέντρο της περιφέρειας ενός κύκλου- βρόχου ανάπτυξης πού κλείνει . Τέτοιο αυτοκαταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να έχει ημερομηνία λήξης. Κατά τα άλλα κύριε πρόεδρε και αγαπητέ συνάδελφε στο πρόσωπό σου, συγχαίρω αυτή την ιδέα της Διοικούσας του ΤΕΕ που σήμερα η προοδευτική Θηβαϊκή και ευρύτερα η Βοιωτική κοινωνία επιβραβεύει απόλυτα , αν κρίνουμε από το μεγάλο πλήθος σε αυτή τη μεγάλη αίθουσα. Το δικαίωμα στην αειφορία είναι δικαίωμα στη ζωή. Κάθε γενιά κρίνεται από την κληρονομιά που αφήνει στην επόμενη.
Η συνέχεια εδω