Εικόνα και Διδαχή: Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Του συνεργάτη μας π. Μελ. Θανάσου

«Άγγελοι την Κοίμησιν της Παρθένου, ορώντες εξεπλήττοντο, πως η Παρθένος απαίρει, από της γης εις τα άνω». (Μεγαλυνάριον 15ης Αυγούστου).

Στον «Επιτραπέζιο Εκκλησιαστικό ημεροδείκτη του έτους 2010» της «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος» υπάρχει ένα θαυμάσιο «εικονογραφικό υλικό αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο», πράγμα που μου προξένησε τον θαυμασμό, αλλά και την επιθυμία να ασχοληθώ με την θεολογική και υμνολογική ερμηνεία και παρουσίαση τριών εικόνων.
Αρχίζω με την πρώτη και πιο ασυνήθιστη, όπως νομίζω, παράσταση της «Κοίμησης της Θεοτόκου» έργο του Δημ. Τσιαντά. Δεν έχει χρονολογία αλλά θεωρώ πως ο Αγιογράφος μας είναι σύγχρονος. Λέω ε ασυνήθιστη: 1) Γιατί η εικόνα παρουσιάζει πάρα πολλούς Αγγέλους και 2) Γιατί η Θεοτόκος έχει την κεφαλή προς τη δεξιά πλευρά της παράστασης αυτής.
Ας δούμε δε πιο προσεκτικά την εικόνα. Και πρώτα παρατηρούμε πως το χρώμα μέσα στο οποίο αγιογραφήται η Κοίμηση είναι πολύ σκούρο, προφανώς είναι το σκοτάδι της νύχτας. Αντίθετα, όλα τα πρόσωπα της εικόνας πολύ φωτεινά, με λύπη για το γεγονός του θανάτου, αλλά και χαρά μαζί γιατί «Η Κυρία των Αγγέλων» θα είναι τώρα για πάντα μαζί τους. Το δεύτερο, όπως είπαμε, είναι ότι το πρόσωπο της Θεοτόκου είναι απ’ τη δεξιά πλευρά, ώστε να βλέπει προς την Ανατολή και να περιμένει την «Κοινή Ανάσταση», όπως ενταφιάζουμε όλους τους αδελφούς μας. Πράγμα ασυνήθιστο σε εικόνα Κοίμησης.
Το τρίτο που παρατηρούμε....

Η συνέχεια εδω