Το βιλαέτι και το μπέϊκο φιρμάνι

Γράφει ο Σωτήρης Καραμαγκιώλης

Ντελάλης, με ρουσοκεντημένα πράσινα σαλβάρια έφτασε το απόγευμα στο Βιλαέτι. Μετέφερε χρυσόβουλο φιρμάνι των Μπέηδων ότι ο Αλλάχ ευλόγησε τον τόπο ετούτο, μετά από τις επίμονες ικεσίες των πιστών υπηκοών του Βιλαετίου.
Ξεπέζεψε με σβελτάδα από το άλογό του και στάθηκε καταμεσής του μεσσιανού μαχαλά στο Βιλαέτι, πάνω από το κεφαλόβρυσο, και με στεντόρια αλλά και τρεμάμενη φωνή (όπως προστάζει το Κοράνι) διάβασε το φιρμάνι:
«Αγάδες, Πασάδες, Δερβισάδες, μάγκες (= άτακτοι οπλοφόροι),περήφανοι ραγιάδες στο Βιλαέτι.
Εμείς οι Μπέηδες του Βιλαετιού, κύπτοντες και ενσκήπτοντες στις προσταγές του Αλλάχ και του Προφήτη, ελάβαμε εντολή και απόφαση αυτών να σας στείλουμε το φιρμάνι τούτο , γιατί πολλά τα έτη της δυσμοιρίας σας και ώρα σας πλέον να απαλλαγείται από τους παλαιοδαιμόνους.
Προστάζει ο χιλιοπενεμένος μας Αλλάχ, ο φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, εμάς τους Μπέηδες, ευλογημένους του υπηρέτες, να αναλάβουμε τον καθαρμό του Βιλαετιού από όλους αυτούς τους αιμοτραφείς δαιμόνους που σας ταλανίζουν επί έτη.
Παιδιά του Βιλαετιού και εμείς αγαπητά, αναλάβαμε μεγάλη προσταγή και θεία βουλή μας πρόσταξε να την κάνουμε πράξη.
Έργο μας παράλληλο είναι να σας προσφέρουμε τα χρυσά κουτάλια του Αλλάχ που οι άπιστοι δαιμόνοι σας εστέρησαν έτη πολλά.
Εμείς θα κάνουμε τούτο το βιλαέτι καθαρό, πλούσιο και οργανωμένο, σαν πλατύ φαρδύ παράδεισο, όπως σας αξίζει να ζείτε.
Βούλησή μας η ευτυχία σας, έργο μας η εντολή του Αλλάχ.
Δόξα στο Βιλαέτι.
Δόξα στον Αλλάχ.»
Αυτά ανακοίνωσε ο ντελάλης και με τον παραδοσιακό μουσουλμανικό τρόπο χαιρέτισε τους ραγιάδες , καβάλησε το άλογό του και κάλπασε στα βάθη του ορίζοντα.
Μετά από αυτά χαρήκαν όλοι στο μαχαλά και στο Βιλαέτι ολάκερο, μιας και ο Αλλάχ ευλόγησε τον τόπο τους, έστειλε τους ευλογημένους του προφήτες, του Μπέηδες, να κάνουνε τον τόπο τους παράδεισο και να τους μοιράσουνε τα χρυσά κουτάλια.
Τόση ήταν η χαρά τους που ανάψανε μεγάλη φωτιά και γλεντήσανε μέχρι το πρωί με σαντούρια και λαγούτα. Γυναίκες χορεύανε χορούς της κοιλιάς, άντρες ρουφάγανε λάγνα τον αργιλέ και αναζητούσαν στον καπνό του τη νέα ζωή.
Και φώναζαν όλοι γύρω από τη φωτιά και τους αργιλέδες: « Να ζήσουνε οι Μπέηδες αιώνες χίλιους και μία νύχτα. Και μετά άλλους τόσους να χαρούνε σαν Πασάδες».
Έτσι συνεχίστηκε η ζωή στο Βιλαέτι.
Αναλάβανε οι Μπέηδες τα πράγματα και γίνανε όλα ρόδινα, όπως σχεδίασε ο Αλλάχ.
Αυτά γίνανε κάποτε στο μακρινό Βιλαέτι της Ανατολής.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, καταστάσεις και φιρμάνια είναι τελείως, μα τελείως, συμπτωματική. Η ενδεχόμενη ομοιότητα οφείλεται στην παραγόμενη από την αυγουστιάτικη πανσέληνο προχωρημένη έμπνευση του γράφοντος .
Θήβα 23 Αυγούστου 2010
ΣΩΤΗΡΙΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΑΓΚΙΩΛΗΣ