Ομιλία της Βασιλικής Τσόνογλου-Βυλλιώτη για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας με θέμα την: «Κύρωση των συμβάσεων που αφορούν το μέλλον των Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε και τα προγράμματα των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού».Η χώρα μας διέρχεται την κρισιμότερη περίοδο βιωσιμότητάς της από την μεταπολίτευση τουλάχιστον. Κρίση που χτυπά σοβαρότατα και την ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία.
Ο κίνδυνος είναι άμεσος και ορατός στο πεδίο αυτό σχεδόν στο σύνολο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και των εθνικών μας συμβάσεων, κίνδυνος που καθιστά αβέβαιο το μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας στη χώρα μας, αλλά και των χιλιάδων θέσεων εργασίας των απασχολούμενων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων στην καθημερινή τους δραστηριότητα.
Τόσο η πολιτική συγκυρία που διέρχεται η χώρα μας, όσο και η εξέλιξη των προκείμενων συμβάσεων απαιτούν να δοθεί μια δυναμική λύση, ένα τέλος στο ακανθώδες ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των συμβάσεων που υπεγράφησαν με το Ελληνικό Δημόσιο, μιας και αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα των εν γένει εξοπλιστικών προγραμμάτων και της εθνικής μας άμυνας. Το ιστορικό των ναυπηγείων Σκαραμαγκά λίγο πολύ είναι γνωστό.
Το 2000, με γνώμονα την προστιθέμενη αξία της γνώσης και τη διατήρηση θέσεων εργασίας, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σύνηψε με τα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ) του Σκαραμαγκά, που τότε ανήκε στην ΕΤΒΑ και συνεπώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μία σύμβαση για τη ναυπήγηση 4 νέων υποβρυχίων τύπου 214, συνολικού προϋπολογισμού 2 δις. Ευρώ, σημερινή αποτίμηση.
Το 2002, για τους ίδιους λόγους σύνηψε και δεύτερη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό 3 παλαιών υποβρυχίων, τύπου 209, συνολικού προϋπολογισμού 2 εκατ. Ευρώ.
Το 2003 η ΕΤΒΑ και οι εργαζόμενοι, που στο μεταξύ είχαν αποκτήσει ως συνεταιρισμός το 49% των μετοχών των ΕΝΑΕ, προ του κινδύνου ματαίωσης της υλοποιήσεως των άνω έργων, μεταβίβασαν το 100% των μετοχών τους στη Γερμανική εταιρεία HDW, η οποία υπεισήλθε στη θέση του υπεργολάβου, κατέχουσα την τεχνογνωσία και ανέλαβε την κατασκευή του πρώτου υποβρυχίου τύπου 214 με το όνομα «Παπανικολής».
Η συνέχεια εδω
Ο κίνδυνος είναι άμεσος και ορατός στο πεδίο αυτό σχεδόν στο σύνολο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και των εθνικών μας συμβάσεων, κίνδυνος που καθιστά αβέβαιο το μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας στη χώρα μας, αλλά και των χιλιάδων θέσεων εργασίας των απασχολούμενων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων στην καθημερινή τους δραστηριότητα.
Τόσο η πολιτική συγκυρία που διέρχεται η χώρα μας, όσο και η εξέλιξη των προκείμενων συμβάσεων απαιτούν να δοθεί μια δυναμική λύση, ένα τέλος στο ακανθώδες ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των συμβάσεων που υπεγράφησαν με το Ελληνικό Δημόσιο, μιας και αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα των εν γένει εξοπλιστικών προγραμμάτων και της εθνικής μας άμυνας. Το ιστορικό των ναυπηγείων Σκαραμαγκά λίγο πολύ είναι γνωστό.
Το 2000, με γνώμονα την προστιθέμενη αξία της γνώσης και τη διατήρηση θέσεων εργασίας, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σύνηψε με τα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ) του Σκαραμαγκά, που τότε ανήκε στην ΕΤΒΑ και συνεπώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μία σύμβαση για τη ναυπήγηση 4 νέων υποβρυχίων τύπου 214, συνολικού προϋπολογισμού 2 δις. Ευρώ, σημερινή αποτίμηση.
Το 2002, για τους ίδιους λόγους σύνηψε και δεύτερη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό 3 παλαιών υποβρυχίων, τύπου 209, συνολικού προϋπολογισμού 2 εκατ. Ευρώ.
Το 2003 η ΕΤΒΑ και οι εργαζόμενοι, που στο μεταξύ είχαν αποκτήσει ως συνεταιρισμός το 49% των μετοχών των ΕΝΑΕ, προ του κινδύνου ματαίωσης της υλοποιήσεως των άνω έργων, μεταβίβασαν το 100% των μετοχών τους στη Γερμανική εταιρεία HDW, η οποία υπεισήλθε στη θέση του υπεργολάβου, κατέχουσα την τεχνογνωσία και ανέλαβε την κατασκευή του πρώτου υποβρυχίου τύπου 214 με το όνομα «Παπανικολής».
Η συνέχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου