«Της Γαλλίας»! του Μάριου Μιχαηλίδη

Η προεκλογική περίοδος καλά κρατεί. Κόσμος πάει κι έρχεται στα εκλογικά κέντρα, φυλλάδια αλλάζουν χέρια, σε λίγο και τα «πολύτιμα» ψηφοδέλτια.
Αναμφισβήτητα, αυτό δε γίνεται «τζάμπα». Όλοι περιμένουν με αγωνία το μήνυμα της κάλπης. Από το πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν, από το πόσοι θα επιδοκιμάσουν τα μέτρα και τα μνημόνια σε όλες τους τις εκδοχές, από το πόσοι θα δηλώσουν την αγανάκτησή τους και τη θέληση για αντίσταση.
Όμως… Τα μνημόνια, τα μέτρα και οι αντιλαϊκές πολιτικές ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, παρά με πάλη εργατική – λαϊκή. ΑΝ ΔΕ σηκωθούν οι εργάτες και οι εργάτριες στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις τράπεζες, στην ενέργεια, στις μεταφορές, οι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα, οι φοιτητές, οι μαθητές, αν δεν «πονέσει» η άρχουσα τάξη και η διακυβέρνησή της, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ, ακόμη και με τα καλύτερα εκλογικά ποσοστά.
Αυτές τις μέρες, πολλοί εργαζόμενοι συνδημότες μας αναφέρονται στη Γαλλία. Με θαυμασμό και ζήλια μαζί. Παρακολουθούν τα ψήγματα των ειδήσεων για τους σκληρούς αγώνες των εργατών και της νεολαίας εκεί. Θαυμάζουν και απορούν πώς άναψε τέτοιο «ηφαίστειο» στην καρδιά του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού ενώ, εδώ, στην «ηρωική» Ελλάδα, όπου μας «έγδαραν» ήδη και τελειωμό δεν έχει, το κίνημα καταλάγιασε κάπως.
Ας μην απογοητεύεται κανείς! Η εργατική τάξη, ο Λαός, δεν είπαμε ακόμη την τελευταία λέξη. Έτσι όπως συχνά γίνεται στα μαζικά κινήματα, ξαπόστασε ο κόσμος για λίγο, αιφνιδιασμένος από το ανελέητο «γρονθοκόπημα». Όμως, η θύελλα έρχεται! Οι ελιγμοί του ΠΑΣΟΚ και η αξιοποίηση όποιων πολιτικών εφεδρειών διαθέτει το σύστημα έχουν κοντά ποδάρια. Μεροκάματο δεν υπάρχει για πολλούς, το μαγαζί κλείνει, το μηνιάτικο δεν προλαβαίνει τους λογαριασμούς και την κατσαρόλα. Εμείς ΔΕΝ πρόκειται να πούμε «σφάξε μ΄ αγά μ΄ ν΄ αγιάσω»! Μπροστά μας οι μεγάλες εξεγέρσεις! Θα γίνει «της Γαλλίας» και πολύ περισσότερο! Και θα μας καμαρώνουν και οι Γάλλοι!