Μήνυμα Βασιλικής Τσόνογλου για το Πολυτεχνείο

Μέρες μνήμης, από την Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Μέρες μνήμης από την στέρηση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Μέρες που άνδρωσαν και πολιτικοποίησαν την Νεολαία της εποχής εκείνης. Μέρες που τα νιάτα της σπουδάζουσας νεολαίας και του σκληρά εργαζόμενου λαού, αντέδρασαν στους σκληρούς καταχραστές της εξουσίας στην Ελλάδα και δημιούργησαν το έπος του Πολυτεχνείου. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους των Συνταγματαρχών. Ο λαός με μια ψυχή, με μια καρδιά, πήρε την τύχη στα χέρια του. Νέοι και ωριμότεροι ξεθάρρεψαν, κατάλαβαν ότι, η θέληση, η προσπάθεια, ο αγώνας, μπορεί να νικήσει τους χωρίς στόχο εξουσιαστές, οι οποίοι στηρίζονταν στην δύναμη των όπλων. Η ανάγκη, η στέρηση, η ανελευθερία, διαπαιδαγώγησαν και γαλούχησαν του νέους, οι οποίοι έγιναν πρωτοπόροι στον αγώνα για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ακολούθησαν οι ενήλικες, οι πολιτικοί, όλος ο Λαός και ήρθε η πολυπόθητη Λευτεριά. Ήρθε η Δημοκρατία, για να σφυρηλατηθεί μέσα στα καθημερινά προβλήματα της ζήσης και να γίνει βίωμα, απαίτηση, υπόδειγμα αγώνων για ποιότητα κι ευημερία ζωής.
Το πολυτεχνείο ζει στις καρδιές μας φωτίζοντας τους αγώνες μας γιατί οι δυσκολίες στην χώρα μας δεν έχουν εκλείψει και οι "συνταγματάρχες" έχουν αντικατασταθεί από κερδοσκόπους.