Η ψυχική υγεία των πολιτών στη δίνη ατελέσφορων ελιγμών

(ή πόσο διδασκόμαστε την ιστορία μας…)

Του Γιώργου Κατσιμπάρδη
πρώην υφυπουργού Εσωτερικών
και μέλους του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ

Φανερά εκνευρισμένοι χιλιάδες ψηφοφόροι, στελέχη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ διαμαρτύρονται τον τελευταίο καιρό, και μάλιστα πολύ έντονα, για το λόγο ότι η κυβερνητική πολιτική ουσιαστικά εξαντλείται στην προβολή (με αριθμητικά επιχειρήματα μόνο) των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας έναντι του αδηφάγου μνημονίου, αδιαφορώντας για την οικονομική καταρράκωση τους και συνακόλουθα για την ψυχική τους υγεία.
Από την άλλη μεριά έντονα αγανακτισμένοι βουλευτές του Κινήματος δεν κρύβουν ότι υποχρεώνονται να συμφωνούν με διατάξεις νομοσχεδίων που δεν τους εκφράζουν, και αυτό υπό το κράτος απειλής – που τείνει να καταστεί πολιτικό φετίχ –, και αποτυπώνεται με τη φράση «ή (τις) ψηφίζετε ή δεν παίρνουμε την επόμενη δόση του δανείου».
Στο ίδιο μήκος κύματος – αλλά με το δικό τους τρόπο – υπουργοί του ΠΑΣΟΚ (με πρώτο τον Ε. Βενιζέλο, και πρόσφατα τον Α. Λοβέρδο) δεν κρύβουν την αγωνία τους καθώς βλέπουν ότι «αυτή η κυβερνητική πολιτική αποκλείεται να αποδώσει», εκτιμούν δε ότι «υπάρχει έλλειμμα στρατηγικής». Μάλιστα ο δεύτερος από αυτούς, επιχειρώντας ένα βήμα πιο πέρα, επισημαίνει ότι «είναι μεγάλη παράλειψη της κυβέρνησης η μη παρουσίαση ενός Εθνικού Σχεδίου Εξόδου από την κρίση».(εφημ. ¨Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία¨, 12/12/2010).
Με την ελπίδα ότι σύντομα θα αρχίσει η εκπόνηση ενός τέτοιου ¨Σχεδίου¨ καταθέτω κάποιες ιδέες που ίσως φανούν χρήσιμες • ιδέες παρμένες από τα ¨πολιτικά δρώμενα¨ της πρώτης στον κόσμο δημοκρατικής πολιτείας, της Αθήνας των κλασικών χρόνων, η οποία κύριο μέλημά της είχε την πνευματική και ψυχική υγεία των πολιτών της. Εκεί λοιπόν (τότε), όταν οι ηγέτες της (Περικλής κ.α.) βρίσκονταν μπροστά σε μεγάλες οικονομικές ανάγκες (από πολέμους, φυσικές θεομηνίες κ.τ.λ.), δεν δίσταζαν να επιβάλουν βαριές φορολογίες, μέχρι και 10%, επί της κινητής και ακίνητης περιουσίας των πολύ πλούσιων.

Τις μεγάλες, όμως, μάζες των φτωχών τις άφηναν άθικτες. Και αυτό διότι λίγες δεκαετίες νωρίτερα ο Σόλων ως νομοθέτης, με τη ¨σεισάχθεια¨, ουσιαστικά τους είχε διδάξει ότι οι οικονομικά αδύναμοι πολίτες – για να μη χάνουν το σπουδαιότερο αγαθό στον άνθρωπο που είναι η ψυχική τους υγεία, και να μπορούν έτσι να προσφέρουν όλες τους τις δυνάμεις στην πολιτεία –, πρέπει να απαλλάσσονται από το άγχος της οικονομικής δυσπραγίας – από τα χρέη.
Υ.Γ. Όταν ο πρωτοπόρος καθηγητής στα θέματα των ¨Οικονομικών της Ευτυχίας¨ Ρίτσαρντ Λέιαρντ ερωτάται από τον Π. Παπαδόπουλο – λίγο πριν από μια διάλεξή του που έδωσε πρόσφατα στην Αθήνα – αν μπορεί μια κυβέρνηση να φέρει την ευτυχία στους πολίτες της, απαντάει θετικά (εφημ. ¨ΤΟ ΒΗΜΑ¨, 19/12/2010, ¨Το Μέτωπο της Οικονομίας¨, σελ. Α8), προσθέτοντας ότι τους το οφείλει αυτό διότι «πάνω απ’ όλα πρέπει να προσέχει τα θέματα της ψυχικής τους υγείας».