Γράφει ο Γιάννης ΛάμπρουΜια γενιά, αυτή του Μεσοπολέμου, έσβησε στη Θήβα με το θάνατο του αγαπητού στους κατοίκους της πόλης Θωμά Καραχλή, ο οποίος έφυγε από κοντά μας το χειμωνιάτικο βράδυ στις 5 του Γενάρη του 2011.
Ο κυρ Θωμάς, φωτογράφος στην προπολεμική Θήβα, είχε την τύχη να απαθανατίσει μια πόλη όπου ο πολιτισμός είχε πρωτεύοντα ρόλο και οι επιστήμονες είχαν αποβάλει την αρρώστια του συντεχνιασμού και μαζί με τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους παρήγαγαν οι ίδιοι πολιτισμό, μέσα από ποιοτικές θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, διαλέξεις, εκθέσεις και ανάδειξη όλων των λαϊκών δρώμενων. Όλα αυτά μας τα διέσωσε με το φακό του ο κυρ Θωμάς, όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι
κάτοικοι της πόλης. Στη διάρκεια της Κατοχής είχε την τύχη να φωτογραφήσει τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, κατά την διέλευση του στην επαρχία της Θήβας.
Η γενιά αυτή δεν μπόρεσε να χωρέσει στη μικροαστική μεταπολεμική μιζέρια που επέβαλε η νικήτρια πολιτική ελίτ της “κεντροδεξιάς”, η οποία θεωρούσε εχθρό της όχι μόνο όσους διάβαζαν την εφημερίδα “Αυγή” της Αριστεράς αλλά και τις εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη.
Το φωτογραφικό αυτό υλικό της Αντίστασης ο κυρ Θωμάς αναγκάζεται να το “θάψει”, με αποτέλεσμα να καταστραφεί και να χαθούν σημαντικές φωτογραφικές απεικονίσεις. Ο γλυκός αυτός –κατά γενική ομολογία- άνθρωπος, ο κυρ Θωμάς, κατάφερε να φωτογραφίσει δύο μεταπολεμικές γενιές και με “ελεγειακό” τρόπο αποτύπωσε χιλιάδες πρόσωπα απ’ τη Θήβα και την επαρχία της καθώς και σημαντικά πρόσωπα που επισκέφτηκαν την πόλη των Θηβών (Κ. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Μ. Κατράκη, Μ.
Μερκούρη, Α. Βουγιουκλάκη, Χ. Αλεξίου, τέως βασιλείς κ.ά.) και ιδιαίτερα γεγονότα. Δίκαια μόνο καλές κουβέντες ακούστηκαν γι’ αυτόν –όταν πληροφορήθηκαν την είδηση του θανάτου του- από όλους τους κατοίκους που τον γνώριζαν και αυτή, πιστεύω, ότι υπήρξε η μεγάλη του περιουσία που απέκτησε στη ζωή του.
Με τη σύζυγό του Μαργαρίτα έζησαν πραγματικά αγαπημένοι και πιστεύω ότι σαν ζευγάρι θα πρέπει να αποτελούν πρότυπο.
Στην τελευταία πράξη της ζωής του, στο Νοσοκομείο Θηβών όπου νοσηλεύτηκε, έζησε την πραγματική φροντίδα της κόρης του Ευδοξίας, η οποία νυχθημερόν στάθηκε πλάι του, στηρίζοντάς τον υλικά και ηθικά, απαλύνοντας με τη στοργή της τον πόνο του.
Κυρ Θωμά, φυσικά και θα μας λείψει η παρουσία σου, όμως να ξέρεις ότι στη μνήμη μας θα είσαι πάντα ζωντανός και υπόδειγμα ταπεινότητας, ευγένειας και ανθρωπιάς.
Γλυκύτατε Θωμά, εσύ που μοίραζες απλόχερα τις φωτογραφίες, το χαμόγελο και τις καραμέλες, σου στέλνουμε ως ελάχιστο αντίδωρο ένα πλατύ χαμόγελο για την ευφορία που μας χάρισε η αθόρυβη αλλά αστραφτερή παρουσία σου. Θα μας λείψεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου