Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,Το έτος 2002 αποτελεί σταθμό για τα Ηνωμένα Έθνη, καθώς τέθηκε σε εφαρμογή η σύμβαση της Ρώμης για την σύσταση ενός μόνιμου ποινικού δικαστηρίου. Με το νόμο 3003/2002 κυρώθηκε στην Ελλάδα το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και έτσι παρίσταται η ανάγκη να προσαρμοστούν οι διατάξεις του εσωτερικού μας δικαίου προς τις διατάξεις αυτές, ώστε να καλυφθεί το κενό στη νομοθεσία της χώρα μας. Στη νομοθεσία της Ελλάδας, των θεών και των ηρώων, των ηρώων του Διστόμου, του Καμμένου, των Καλαβρύτων, του Δοξάτου, της Ιεράπετρας, της Άμφισσας και της Αγριάς ως και 90 τουλάχιστον αναγνωρισμένων μαρτυρικών πόλεων, που ξεκληρίστηκαν, που σφαγιάσθηκαν από τα στρατεύματα της Γερμανικής κατοχής και ανέδειξαν την χώρα μας ως τόπο μαρτύρων, αλλά και ατιμωρησίας του Γερμανού Δικαστή.
Είναι γεγονός ότι καθυστέρησε η σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Καθυστέρησε η διεθνής κοινότητα να θεσμοθετήσει διεθνείς ποινικούς κανόνες ώστε να τιμωρούνται εκείνοι που παραβιάζουν τους διεθνείς και τους θεμελιώδεις νόμους κάθε χώρας που προστατεύει τα υποτυπώδη έστω ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να δώσει λίγη παρηγοριά στα επιζώντα θύματα και στις κοινότητες που είχαν γίνει στόχος, να συντελέσει στην αποτροπή μελλοντικών εγκληματιών πολέμου και να φέρει πιο κοντά την ημέρα εκείνη όπου κανείς αρχηγός, κανένα κράτος, καμία χούντα και κανένας στρατός οπουδήποτε δεν θα είναι ικανοί να καταχρώνται την τιμή κατά τα οικογενειακά δίκαια, την ζωή των ατόμων, την ιδιοκτησία αυτών που είναι σεβαστά, ακόμη και κατά το ονομαστικό διεθνές εθιμικό δίκαιο (ius cogens).
Η συνέχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου