Το μέλλον των παιδιών μας

Γραφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου
Μέλος της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής της Δημοκρατικής Συμμαχίας

Άκουσα με πολύ προσοχή το κ. Πρωθυπουργό στο μονόλογό του στο έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο της 13.3.2011.
Τον άκουσα να διαφημίζει την «επιτυχία» του στην άτυπη σύνοδο κορυφής της 11.3.2011.
Είδα την αγωνιώδη προσπάθειά του να μεγιστοποιήσει τις θετικές για τη χώρα μας αποφάσεις της συνόδου και να ξεπερνάει (διάβασε αποκρύπτει) , χωρίς επιτυχία , τις υποχρεώσεις που μας επιβλήθηκαν και ανέλαβε να υλοποιήσει. Να ισχυρίζεται ότι δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα» ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει την υποχρέωση να συγκεκριμενοποιήσει μέτρα που ξεπερνούν τα 15 δις ευρώ σε ετήσια βάση μέχρι το τέλος Μαΐου, και να προχωρήσει σε ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που ξεπερνά την πολιτική μας φαντασία σε έκταση, το οποίο επίσης δεν έχει ακόμα συγκεκριμενοποιηθεί.
Άκουσα και είδα το μελαγχολικό, έως θλιμμένο, ύφος του κ. Πρωθυπουργού και το αμήχανο ύφος των Υπουργών που τον άκουγαν, προσπαθώντας να μαντέψουν τι τους περιμένει, τι μας περιμένει δηλαδή.
Άκουσα και τα σχόλια των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Σκοπός του παρόντος δεν είναι η κριτική – θετική ή αρνητική – των αποφάσεων που ελήφθησαν στην Ευρώπη. Το κάνουν – και καλά – άλλοι αρμοδιότεροι.
Γράφω τις γραμμές αυτές, παρορμητικά από όσα άκουσα και είδα στην συγκεκριμένη στιγμή και για το μεγάλο αυτό θέμα , με σκοπό να εκφράσω δημόσια την προσωπική μου-πικρή μου «ικανοποίηση» για την δικαίωση της επιλογής μου να σηκωθώ από τον βολικό επαγγελματικό και κοινωνικό μου καναπέ και να στρατευθώ, βγαίνοντας μπροστά, στρατευμένος στις τάξεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας με την Ντόρα Μπακογιάννη.
Δικαιώθηκα, γιατί είδα με απογοήτευση.....

Η συνεχεια εδω