Η δικανικότητα του Χριστού στην απολογία του

από πολ- μηχ Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Οι διάλογοι στη δίκη του Χριστού δεν είναι μόνο ιστόρηση του θείου πάθους, αλλά και μια αυθεντική περίληψη της ποιότη¬τας του ανθρώπινου βίου. Ένα αντιπροσωπευτικό απάνθισμα συμπεριφοράς και χαρακτήρων στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα. Μια εναλλαγή «Ωσαννά» και «Σταύρωσον», ενταφιασμού της Ανάστασης, Γολγοθά και θριάμβου. Δεν θα ασχοληθώ με τη θεολογία, αλλά με την πολιτική διαλεκτική του , τη τέχνη και τη ευστροφία στις απαντήσεις στα ερωτήματα - τριβόλους και παγίδες - των εγκαθέτων και των διωκτών του . Όλοι καταλαβαίνουμε , ότι με τα τιθέμενα ερωτή¬ματα ήθελαν να τον εκθέσουν ή στο ρωμαϊκό imperium , ή στη θεοκρατία του μωσαϊκού νόμου. Οι απαντήσεις του είναι ακόμη διδάγματα ακρίβειας, εντιμότητας, ετοιμότητας και πολιτικής σωφροσύ¬νης. Έχει λεχθεί ότι ‘’πολλές φορές όταν δυο άνθρωποι αλλάζουν σφαίρες, ο ένας μπορεί να πέσει νεκρός. Όταν δυο άνθρωποι αλλάζουν λόγους, μπορεί να μείνει αθάνατος ‘’. Η ρήση υπογραμμίζει τη σημασία της πολιτικής διαλεκτικής. Από τον διάλογο τον Χριστού με τους αντιπάλους του προέκυψαν, όχι μόνο μεγάλες αλήθειες αλλά και μορφές παρουσίασης του λόγου ακόμη και σήμερα πρότυπες. Άλλοτε η απάντηση ήταν η σιωπή, όταν η εξήγηση θα απέβαινε ματαιοπονία, άλλοτε απέβαινε σε έντεχνη παγίδευση των ερωτώντων, όταν επρόκειτο για υποβολιμαία απορία, άλλοτε ήταν επιεικής, άλλοτε δριμεία, άλλοτε τέτοια ώστε ο δέκτης να διακινδυνεύει ο ίδιος την ερμηνεία της.

Η συνέχεια εδω