«Αλλαγή πορείας» του Σπύρου Βαζούρα,

*Αιρετού στο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ) Βοιωτίας
*εκλέγεται με το ψηφοδέλτιο ΠΑΣΚ Εκπαιδευτικών

Συμπληρώνονται σε λίγες μέρες 18 μήνες από την τελευταία εκλογική ετυμηγορία του ελληνικού λαού που αποδοκίμασε με συντριπτικό τρόπο την πολιτική της Κυβέρνησης της ΝΔ. Η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε αντιμέτωπη με μια από τις πιο σημαντικές κρίσεις στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Η ελληνική οικονομία με τις διαχρονικές διαρθρωτικές της αδυναμίες βρέθηκε στη δίνη των κερδοσκοπικών επιθέσεων των «αγορών». Η χώρα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των συμβατικών υποχρεώσεών της που προέκυψαν από τη δανειακή σύμβαση του Μνημονίου. Στο πλαίσιο αυτό, η Κυβέρνηση λαμβάνει μια σειρά επώδυνων μέτρων που έχουν οδηγήσει σε σημαντική υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
Σήμερα, είναι φανερό ότι τα όρια της συνεισφοράς, της αντοχής και της ανοχής των εργαζομένων έχουν εξαντληθεί. Το δημόσιο χρέος είναι χρέος της χώρας αλλά τελικά μεταφράζεται σε χρέος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της λαϊκής οικογένειας και σε κέρδη όσων ιδιοποιήθηκαν άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο πλούτο, μιας συμμαχίας τραπεζιτών, χρηματιστών, κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών», φοροφυγάδων, μεγαλοεργολάβων, «golden boys» και διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού. Η πολιτική, οικονομική και κοινωνική ανθρωπογεωγραφία της συμμαχίας αυτής είναι γνωστή σε όλους. Μια ιδιότυπη ασυλία που την περιβάλλει προκαλεί, βυθίζει το πολιτικό σύστημα σε απαξίωση και αυξάνει την κοινωνική δυσαρέσκεια.
Η οικονομική ύφεση διαλύει τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται. Η ανεργία και η φτώχεια υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα υποχωρούν. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων διευρύνεται. Οι συνεχείς μειώσεις των αμοιβών οδηγούν σε ένα αδιέξοδο δρόμο «βαλκανιοποίησης» του εργασιακού κόστους. Μια νέα τάξη φτωχών εργαζομένων βιώνει την πλήρη ματαίωση των προσδοκιών της. Παράλληλα, η μεταπρατική οικονομική εγχώρια ελίτ μένει ανέγγιχτη, χωρίς να καταβάλλει το μερίδιό της για την υπέρβαση της κρίσης. Ανέγγιχτη και η κυριαρχία των «καρτέλ» στη λειτουργία της εθνικής οικονομίας η οποία ακολουθεί δρόμο αποικιοποίησής της.
Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής από την Κυβέρνηση οδηγεί σταδιακά και συστηματικά σε βαθιά και οριστική ρήξη των σχέσεων του ΠΑΣΟΚ με τις κοινωνικές δυνάμεις που το στηρίζουν από την ίδρυσή του έως σήμερα. Τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνημονίου με τις συνεχείς αναθεωρήσεις του αναδεικνύουν τα όρια της βιωσιμότητάς του. Η Κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει, τώρα, με σχέδιο διεξόδου από την κρίση βαρύνοντας αυτούς που τη δημιούργησαν και παράλληλη ανασυγκρότηση των παραγωγικών δομών της εθνικής οικονομίας. Και τα δύο αποτελούν τους απαραίτητους όρους για το νέο ξεκίνημα του Ελληνισμού. Απαιτείται αλλαγή πορείας.
Ένα χρόνο σχεδόν πριν, σε μια αποστροφή της ομιλίας του στο Υπουργικό Συμβούλιο (2/5/2010) ο Πρωθυπουργός έλεγε: «Δεν είναι η ώρα της απόδοσης ευθυνών». Τι γίνεται σήμερα, ένα χρόνο μετά; Οι ευθύνες αποσιωπώνται ή επίσημα παραγράφονται. Η απόδοση ευθυνών, όμως, αποτελεί το μοχλό αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Είναι κοινό σημείο αναφοράς όλων των σοβαρών οικονομικών αναλυτών, ότι οποιοδήποτε σχέδιο διεξόδου από την κρίση για να μην καταρρεύσει και να έχει μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα πρέπει να έχει εξασφαλίσει μια ευρύτερη κοινωνική συμφωνία. Αυτό προϋποθέτει μια πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης που θα επιβάλλει σε όσους πλούτισαν την περίοδο της «ανάπτυξης» και των ευρωπαϊκών πακέτων στήριξης να αναλάβουν, σήμερα, το δικό τους ισοδύναμο μερίδιο συνεισφοράς για την υπέρβαση της κρίσης.
Από την άλλη, η όποια αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει από μόνη της σοβαρά το θέμα του δημόσιου χρέους. Ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης των παραγωγικών δομών της ελληνικής οικονομίας είναι αναγκαίο. Υπάρχουν σημαντικές προτάσεις από ειδικούς για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας σε διάφορους τομείς (διατροφή, βιολογική γεωργία, ορυκτός πλούτος, τεχνολογίες αιχμής, ενέργεια κ.α.)
Είναι η ώρα της ευθύνης και των αποφάσεων.