Δήλωση του Νίκου Στουπή για την ματαιωθείσα συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Χαλκίδα

Σε σχέση με την αναβολή της προγραμματισμένης συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου στην Χαλκίδα με απόφαση της πλειοψηφίας του και με αφορμή την παρουσία δεκάδων πολιτών από τους καθηγητές Αγγλικών, τους απολυμένους συμβασιούχους στο Δήμο Μεσσαπίων – Δυρφίων, και από τους «αγανακτισμένους» της Πλατείας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος και Επικεφαλής της Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Συνεργασίας κ. Νίκος Στουπής δήλωσε:
«…Επέλεξα συνειδητά τρείς μέρες τώρα να μην «τσιμπήσω» στο δόλωμα αποπροσανατολισμού από τα «μεγάλα» που απασχόλησαν στους δρόμους τον λαό μας αυτές τις μέρες, για αυτό και διαλέγω σήμερα να τοποθετηθώ.
Χωρίς να έχω άμεση αντίληψη των όσων διαδραματίστηκαν στο Περ.Συμβούλιο, αφού ένα οικογενειακό ατύχημα δεν επέτρεψε την παρουσία μου εξ αρχής στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου παρά στο τέλος και αφού είχε παρθεί η απόφαση αναβολής, εξ όσων πληροφορήθηκα, δεν μπορώ παρά να σημειώσω.
1. Είναι προφανές πως ένα θεσμικό αιρετό όργανο, όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο, πρωτίστως οφείλει να βρίσκεται σε αρμονία με το λαϊκό αίσθημα, όπως αυτό κάθε φορά αποτυπώνεται αντικειμενικά.
Όσον μας αφορά από την συνεδρίαση ήδη του Περιφερειακού Συμβουλίου της 25/5 είχαμε επιμείνει να πραγματοποιηθεί γενικευμένη πολιτική συζήτηση για την συγκυρία και τις πρωτόγνωρες για την χώρα και τον λαό συνθήκες( εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ξεπούλημα λαϊκής περιουσίας, σύνθλιψη κοινωνικών δικαιωμάτων, γενικευμένη φτώχεια), όπως διαμορφώνονται από το μεσοπρόθεσμο που έφερε στην Βουλή η Κυβέρνηση κατ επιταγή ΔΝΤ - ΤΡΟΙΚΑΣ, τις εφαρμοστικές του διατάξεις που ακολούθησαν και το μνημόνιο 2 που ετοιμάζουν να μας φέρουν.
Μια τέτοια συζήτηση, μέσα και από τα συγκεκριμένα που αφορούν την Περιφέρειά μας (πετσόκομμα των Δημοσίων Επενδύσεων, ξεχαρβάλωμα του Δημόσιου με την λογική 10 φεύγουν 1 έρχεται κλπ), θα αναβάθμιζε το κύρος του θεσμού, θα αναδείκνυε τον πολιτικό ρόλο του Περιφερειακού Συμβουλίου και την αυτονομία του από την Κεντρική Εξουσία, ανεξάρτητα από τις αποφάσεις- εξαιτίας των υπαρκτών πολιτικών συσχετισμών και την στάση πολιτικής ευθύνης κάθε μέλους του ξεχωριστά, που τελικά θα κατέληγε.

Η συνέχεια εδω