Στου Ζωγράφου το θεατρικό εργαστήρι Διστόμου "θεατροφρένεια"

"Τα μάτια τέσσερα" του Γιάννη Τσίρου την Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου · 8:30 μ.μ. - 11:00 μ.μ. στο Κηποθέατρο Ζωγράφου (πίσω από το δημαρχείο)

Λίγα λόγια για το έργο:

Μια 21χρονη κοπέλα συλλαμβάνεται να κλέβει ένα κραγιόν σε κάποιο μαγαζί καλλυντικών. Προσπαθώντας να διαφύγει τη σύλληψη, αντιστέκεται στην αστυνομικό και γίνεται θύμα ενός ανηλεούς ανθρωποκυνηγητού. Ο παππούς της, απελπισμένος, καταφεύγει σε ό,τι μέσο διαθέτει για να αποτρέψει την ποινή φυλάκισης (που στην περίπτωση της αντίστασης κατά της αρχής δεν εξαγοράζεται). Κι ωστόσο τα μάτια της πολιτείας είναι στραμμένα αλλού.

Τρεις συν μία εξουσίες, εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, αλλά και ο Τύπος αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ο νόμος, όταν δεν υπηρετεί τον αδύναμο, γίνεται δυνάστης του.

Ο Τσίρος μάς καλεί να δούμε πως η 21χρονη έχει ήδη καταδικαστεί και κυνηγηθεί.

Οι αντιδράσεις της είναι αντιδράσεις του αγριμιού που αμύνεται. Το έργο είναι, πριν απ' όλα, μια καταγγελία για την αυθαιρεσία του κράτους, για την πολιτεία που νομοθετεί με μέτρο το παράπτωμα και όχι τον φταίχτη, για μια Δικαιοσύνη τυφλή στο δράμα των αδύναμων.

Στο έργο τα πρόσωπα δεν διακρίνονται σε καλούς και κακούς, αλλά με τη θέση και τη μοίρα τους. Μια μετάθεση μόνο αρκεί και η αστυνομικός μπαίνει στη θέση του δύστυχου παππού, που εκλιπαρεί για τη σωτηρία της εγγονής του.

Μια αλλαγή και ο παππούς ακολουθεί τον στρεβλό πολιτικό. Ο τελευταίος, πίσω από το αλεξίσφαιρο γιλέκο, κρύβει ένα ευάλωτο σώμα. Και κάτι στη συνείδηση του καθηγητή της Νομικής τού επιτρέπει να διακρίνει ακόμα τον ήχο από το φτερούγισμα ενός σπουργιτιού.

Ετσι, ο ρεαλισμός του Τσίρου δεν λέει, πείθει πως ο νόμος και η εφαρμογή του γίνονται μέσο διαστρέβλωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελέους. Στο τέλος εμφανίζεται μπροστά μας η 21χρονη. Είναι πλάσμα καθηλωμένο, όχι μόνο από την αναίτια, εκδικητική σφαίρα, αλλά από το μίσος. Αδυνατεί -όπως και εμείς- να διακρίνει αν ο δημοσιογράφος, που θέλει να αποκαλύψει το δράμα της, κινείται από καθήκον ή υστεροβουλία. Μια αδιάφορη, αναίσθητη κοινωνία γενικεύει τα πάντα, και το μίσος της..!