Εκλογές Αρια Αγάτσα, μάνα μ'

Αγαπητή Φοίβη,
Δεν ξέρω πώς τις βλέπετε εσείς, που έχετε και τα νεύρα σας από οκτώ ετών, τούτες τις εκλογές και τα ψηφοδέλτιά τους, αλλά εγώ μάλλον σαν σκηνή περιφερόμενων θιάσων (ή μπουλουκιών) τις βλέπω.
Δεν μας έφταναν η Βάνα Μπάρμπα, ο Γιαννάκης Παπαμιχαήλ, η Τζούλια Αλεξανδράτου, ο Βασίλης Παϊτέρης, ο Γιώργος Βαρεμένος, η Μαίρη Βιδάλη, ο Κώστας Μπίγαλης, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Γιώργος Κυρίτσης, η Αννα Βερούλη, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Πάνος Σκουρολιάκος, ο Γιώργος Πάντζας, ο Παύλος Χαϊκάλης, η Ελενα Κουντουρά, η Αρια Αγάτσα (καταπληκτικό: ήταν με τον Γιώργο Παπανδρέου, ψήφισε τον Ευάγγελο Βενιζέλο για αρχηγό και μετά λάκισε για τη Νέα Δημοκρατία), ο Αντώνης Λιάρος και άλλοι και άλλοι του εγχώριου θεάματος και τηλεοπτικού υπερθεάματος, μας ήρθε και η σύζυγος Πασχάλη (των Olympians, με το προσφιλές σας τραγούδι για τον Αλέξη που είναι πίσω από τις λέξεις), Αλίκη Αρβανιτίδου.
Μα είναι πολιτικοί όλοι αυτοί; Ή φιλοδοξούν να γίνουν; Και από πού έως πού; Τι είναι όλο τούτο που μας έχει βρει; Θα μας αλλάξουν τα πράγματα καλλιτέχνες, αθλητές και τηλεπαρουσιαστές; Ή μήπως μόνον τα φώτα;
Κάποιος να τους συμμαζέψει όλους αυτούς και τα κόμματα που τους μαζεύουν.
Με έκπληξη και απογοήτευση,
Ελενα Πάρθου
Θα μου επιτρέψετε, αγαπητή Ελενα, να κρατήσω ως όνομα, επωνυμία, σύμβολο - ό,τι θέλετε - για τούτες τις εκλογές το εξαιρετικό Αρια Αγάτσα! Αυτές είναι εκλογές Αρια Αγάτσα! Τα λέει όλα αυτό. Επειτα θα μου επιτρέψετε να ανησυχήσω, επειδή μέσα στο τουρλουμπούκι αυτό δεν βλέπω τη Δάφνη Μπόκοτα και πολύ ανησυχώ. Αφήστε που δεν βάλανε σε κανένα Επικρατείας και την Αννίτα Πάνια. Αν είναι να είμαστε περιφερόμενος θίασος, ας το κάνουμε τουλάχιστον καλά. Με όλα τα σεπρεπέ του. Αντε και καλές... εκλογές (ή καλό βόλι) Αρια Αγάτσα!
Εργα ζοφερά (κι αμετανόητα)
Κυρία Φοίβη, καλησπέρα και χρόνια σας πολλά.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, όπως και πολλοί, από εκδρομή τις ημέρες των γιορτών, σας γράφω για να κάνω μια παρατήρηση από τους δρόμους στους οποίους, έστω και λιγότεροι φέτος λόγω της κρίσης, ξεχύθηκαν τόσοι και τόσοι εκδρομείς.
Ποιον πρέπει να ευχαριστήσουμε για τα υπέροχα έργα οδοποιίας και άλλα που μας περίμεναν στους δρόμους; Οπως στην Αττική Οδό, ας πούμε, ή στο Λαγονήσι, στις εθνικές οδούς και αλλού.
Να τον ευχαριστήσουμε επειδή φρόντισε να μας κάνει ποδήλατο τη διαδρομή και τη ζωή ειδικά αυτές τις ημέρες όπου όλοι εκδράμουν. Λες και το έχει τάμα, μόλις πήξουν οι δρόμοι από αυτοκίνητα εκδρομέων να τους γεμίζουν με λακκούβες για να τους ταλαιπωρήσουν όλους, να πηγαίνουν σημειωτόν και να κινδυνεύουν.
Τι κράτος είναι αυτό;
Με εκτίμηση, Στέλιος Ζαχαριάδης
Κράτος... παρακράτος, αγαπητέ Στέλιο. Παρακράτος όλων αυτών που αποφασίζουν τα έργα μέσα στον γενικό χαμό. Ας τους αφιερώσουμε λοιπόν ολίγη από άσμα - που τους ταιριάζει -, το οποίο υπογράφουν οι Αγαμοι Θύται: «Της ζωής η δυσκολία η λακκούβα, η λακκούβα. / Του εδάφους ανωμαλία, τρύπα ποταπή. / Τ' άσπρο λέρωσα μακό μου στη λακκούβα, στη λακκούβα. / Σκόνισα τον εαυτό μου, ποιος να με σκεφθεί; / Εχει γούβα σαν την Κούβα στη λακκούβα, στη λακκούβα. / Οταν πέσεις συλλογιέσαι μπας και σηκωθείς. / Σε λακκούβα ζοφερή όποιος πέσει πώς να βγει».