Το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη για το Άγιο Πάσχα

Ο Χριστός οδηγεί εις την ζωήν, και επαναχορηγεί αυτήν, τυχόν διακοπείσαν, διότι Εκείνος είναι "η Ζωή και η Ανάστασις ημών". Δια τούτο οι πιστοί δεν φοβούμεθα τον θάνατον", αναφέρει μεταξύ άλλων στην Πατριαρχική Απόδειξη για το Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ

Ἀριθμ. Πρωτ. 237

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο

(Ἀναστάσιμον ἀπολυτίκιον γ΄ ἤχου)

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,



Ἐάν ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀφεώρα μόνον εἰς Αὐτόν, ἡ σημασία της δι’ ἡμᾶς θά ἦτο μηδαμινή. Ἀλλά ὁ Χριστός δέν ἀνέστη μόνος. Συνανέστησε μεθ’ Ἑαυτοῦ καί πάντας τούς ἀνθρώπους. Βροντοφωνεῖ σχετικῶς ὁ ἐκ τῶν προκατόχων ἡμῶν Ἱερός Χρυσόστομος: «Ἀνέστη Χριστός, καί νεκρός οὐδείς ἐν τῷ μνήματι, Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».

Ἀπαρχή δηλονότι τῆς ἀναστάσεως πάντων τῶν κεκοιμημένων καί τῶν ἐφεξῆς κοιμηθησομένων, καί τῆς μεταβάσεως αὐτῶν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν. Τό μήνυμα εἶναι χαροποιόν δι’ ὅλους, διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ κατήργησε τήν δύναμιν τοῦ θανάτου.

Οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν προσδοκοῦν ἀνάστασιν νεκρῶν καί διά τοῦτο βαπτίζονται εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ, συνανίστανται μετ’ Αὐτοῦ, καί ζοῦν ζωήν αἰώνιον.

Ὁ μακράν τοῦ Χριστοῦ κόσμος προσπαθεῖ νά συσσωρεύσῃ ὑλικά ἀγαθά, διότι στηρίζει ἐπ’ αὐτῶν τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς του. Ἐλπίζει ἀκρίτως ὅτι διά τοῦ πλούτου θά ἀποφύγῃ τόν θάνατον. Καί ὁ πλανώμενος ἄνθρωπος διά νά συσσωρεύσῃ πλοῦτον, ἐπιμηκύνοντα δῆθεν τήν ζωήν του, σκορπίζει τόν θάνατον εἰς τούς ἄλλους.

Ἀφαιρεῖ ἀπό αὐτούς τήν οἰκονομικήν δυνατότητα τῆς ἐπιβιώσεως, καί πολλάκις διακόπτει βιαίως τό νῆμα τῆς ζωῆς των, ἐλπίζων ὅτι οὕτω θά διασώσῃ τήν ἰδικήν του ζωήν.

Ἀλλά, ἀλλοίμονον! Ἡ πλάνη του εἶναι μεγάλη. Ἡ ζωή κερδίζεται μόνον διά τῆς πίστεως εἰς τόν Χριστόν καί διά τῆς εἰς Αὐτόν ἐνσωματώσεως.

Ἡ ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας βεβαιοῖ ὅτι οἱ ἑνωθέντες μετά τοῦ Χριστοῦ ζοῦν καί μετά θάνατον, συνυπάρχουν μετά τῶν ζώντων, συνδιαλέγονται μετ’ αὐτῶν, ἀκούουν αὐτούς καί πολλάκις ἱκανοποιοῦν θαυματουργικῶς τά αἰτήματά των.

Δέν χρειάζεται πλέον ἡ ἀναζήτησις τοῦ μυθολογικοῦ «ἀθανάτου ὕδατος». Ἡ ἀθανασία ὑπάρχει ἐν τῷ Χριστῷ, καί προσφέρεται δι’ Αὐτοῦ πρός ὅλους.

Δέν χρειάζεται νά ἐξολοθρεύωνται λαοί διά νά ἐπιβιώσουν ἄλλοι λαοί. Οὔτε χρειάζεται νά ἐξολοθρεύωνται ἀνυπεράσπιστοι ἀνθρώπιναι ὑπάρξεις διά νά ζήσουν ἀνετώτερον ἄλλαι ἀνθρώπιναι ὑπάρξεις. Εἰς ὅλους ὁ Χριστός προσφέρει τήν ἐπίγειον καί τήν ἐπουράνιον ζωήν.

Ἀνέστη, καί ὅσοι ἐπιθυμοῦν ἀκολουθοῦν Αὐτόν εἰς τόν δρόμον τῆς Ἀναστάσεως. Ἀντιθέτως, ὅσοι ἐμμέσως ἤ ἀμέσως σκορπίζουν τόν θάνατον, νομίζοντες ὅτι οὕτω θά παρατείνουν ἤ θά διευκολύνουν τήν ἰδικήν των ζωήν, καταδικάζουν ἑαυτούς εἰς τόν αἰώνιον θάνατον.

Ὁ Ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἱησοῦς Χριστός ἧλθεν εἰς τόν κόσμον ἵνα πάντες οἱ ἄνθρωποι ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν. Ἀποτελεῖ μεγάλην πλάνην ἐάν πιστεύωμεν ὅτι θά προέλθῃ εἠμερία εἰς τό ἀνθρώπινον γένος διά τῶν ἀλληλοσπαραγμῶν. Ὁ Χριστός ἀνιστᾷ τούς νεκρούς καί ἀκυρώνει τήν θανάτωσιν αὐτῶν.

Ἔχει τήν δύναμιν τῆς ὑπερβάσεως τοῦ θανάτου. Τό γεγονός δέ ὅτι ἐνίκησε τόν θάνατον, ἐπιβεβαιοῖ τήν ἀπέχθειαν Αὐτοῦ πρός αὐτόν.

Ὁ Χριστός ὁδηγεῖ εἰς τήν ζωήν, καί ἐπαναχορηγεῖ αὐτήν, τυχόν διακοπεῖσαν, διότι Ἐκεῖνος εἶναι «ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν». Διά τοῦτο οἱ πιστοί δέν φοβούμεθα τόν θάνατον. Ἡ δύναμις ἡμῶν δέν ἔγκειται εἰς τό ἄτρωτον τῆς ὑπάρξεώς μας ἀλλά εἰς τό ἀναστάσιμον αὐτῆς.

Χριστός ἀνέστη! Καί ἡμεῖς θά ἀναστηθῶμεν!

Ἄς ἀκολουθήσωμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τόν Ἀναστάντα Χριστόν, εἰς πάντα τά ἔργα Αὐτοῦ. Ἄς βοηθήσωμεν τούς στερουμένους τῶν μέσων τῆς ἐπιβιώσεως νά συντηρηθοῦν εἰς τήν ζωήν.

Ἄς διακηρύξωμεν εἰς τούς ἀγνοοῦντας τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ὅτι δι’ αὐτῆς κατηργήθη ὁ θάνατος καί ὅτι συνεπῶς δύνανται καί αὐτοί νά μετάσχουν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, πιστεύοντες εἰς Αὐτόν καί ἀκολουθοῦντες τά ἴχνη Του.

Ἡ ἰδική μας ἀνάστασις τότε μόνον εἶναι δυνατή, ὅταν προσφέρηται διά τήν ἀνάστασιν τῶν ἄλλων ἀδελφῶν μας. Τότε μόνον ἡ νικητήριος διακήρυξις «Χριστός Ἀνέστη» θά ἐνεργῇ σωστικῶς δι’ ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Γένοιτο!

Ἅγιον Πάσχα 2012

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν