«Σ’ ἕνα ἀπό τά τελευταῖα βιβλία “ἀναθεωρημένης” ἱστορίας κάποιου Βρετανοῦ ἱστορικοῦ, διάβάζουμε ὅτι δέν πρέπει νά βλέπουμε τήν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως μονόπλευρα, σάν τό πραγματικό τέλος τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά νά δοῦμε αὐτό τό ὁρόσημο τῆς 29ης Μαΐου 1453 σάν τήν ἀρχή μιᾶς νέας αὐτοκρατορίας, τῆς Ὀθωμανικῆς, πού κράτησε μέχρι τό 1922! Δηλαδή, ὁ συγγραφέας ὑποστηρίζει ὅτι δέν ἔχει σημασία πού χάθηκε κάτι ἀρχαῖο, ἀλλά ὅτι ξεκίνησε κάτι καινούριο. Δέν ἔχει με άλλα λόγια σημασία ὅτι ποτέ στήν ἱστορία τοῦ κόσμου δέν ὑπῆρξε –καί δέν ὑπάρχει– πολιτικό σύστημα πού νά ἄντεξε 1.100 χρόνια »(Ν.Β) όπως ήταν η Βυζαντινή αυτοκρατορία που έλαμψε σαν άστρο στο Παγκόσμιο στερέωμα και με τις ακτίνες του και το φώς του, το οποίο η Ορθοδοξία έκανε ακόμα πιο λαμπερό, ζωογόνησε και φώτισε όλη την Οικουμένη.
H εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Μαίου 2012 μετα τις 7.30 το απόγευμα στην Ενορία μας με την Παρουσία του Σεβ.Ποιμενάρχου μας κ.Γεωργίου ήταν δυσυπόστατη. Ήταν Εθνική-επετειακή και ταυτόχρονα Νεανική. Από τη μία θυμηθήκαμε και τιμήσαμε την αποφράδα ημέρα της Αλώσεως της Βασιλεύουσας του Βυζαντίου,της Πόλης των Πόλεων και κόσμημα όλης της Οικουμένης, της Κωνσταντινουπόλεως, από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453, ημέρα που το Γένος μας άρχισε να βιώνει μια ατελείωτη Μεγάλη Παρασκευή εδώ και 759 χρόνια αναμένοντας με υπομονή και καρτερία την Κυριακή του Πάσχα, την Ανάσταση και τη λύτρωση και από την άλλη, κλείσαμε τις Νεανικές Κατηχητικές μας Συνάξεις που ξεκίνησαν με τη Χάρη του Θεού τον Οκτώβριο που μας πέρασε με την συμμετοχή δεκάδων παιδιών που θέλησαν παρ’ όλες τις πολλές και ποικίλες υποχρεώσεις και απασχολήσεις τους να οδηγούν με χαρά και συνέπεια τα βήματα τους στο Ενοριακό μας Κέντρο να τρέφονται πνευματικά και να ξεδιψούν με την υγιή τροφή και το καθαρό νερό της Ορθόδοξης Διδαχής.
Η Εκδήλωση μας περιλάμβανε επιμνημόσυνη Δέηση για τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο και του Γενναίους Υπερασπιστές της Bασιλεύουσας. Ακολούθησε η εξαιρετική, επίκαιρη και συγκινητική ομιλία από τον Ελλογ.Διευθυντή του 6ου Δημ.Σχολείου Θηβών κ.Αθ.Καραπέτσα και η επίδοση των Βραβείων εις μνήμην των Μακαριστών Ιερέων της Ενορίας π.Γεωργίου Μακρυγένη και π.Αλεξάνδρου Αγγούρια στις μαθήτριες του 6ου Δημοτικού Σχολείου Θηβών Ευαγγελία Κρεμμύδα και Κωνσταντίνα Παπαδά που είχαν την Τιμή να σηκώσουν την γαλανόλευκη Σημαία μας κατά τις παρελάσεις των δύο Εθνικών μας Εορτών, καθώς και των Αναμνηστικών της Νεανικής Κατηχητικής Χρονιάς που πέρασε.
Λίγο πριν την παρουσίαση Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών στο προαύλιο του Ναού μας από τα παιδιά του Ενοριακού μας Κέντρου τα οποία με την φροντίδα της κ.Σοφίας Κωνσταντινίδου Προέδρου του Χορευτικού Συλλόγου «Τερψιχόρειον» τα οποία γνώρισαν όχι μόνο την τέχνη του Χορευτή αλλά και μυήθηκαν στην λεβεντιά στα ιδανικά και στις Αξίες της Πατρίδος μας ο Σεβ.Ποιμενάρχης μας κ.Γεώργιος χαιρέτησε με τον Πατρικό του λόγο την εκδήλωση, συνεχάρη τα παιδιά για την συμμετοχή τους, αναφέρθηκε στην επέτειο αλλά και στις κρίσιμες ώρες που διέρχεται η Πατρίδα μας και στην Ενότητα που πρέπει να μας διακρίνει εάν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος και σαν πρόσωπα, κάλεσε τα παιδιά να συμμετάσχουν στις Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις και τέλος απένειμε τα βραβεία στις δύο αριστούχους μαθήτριες και τα Αναμνηστικά σε όλα τα παιδιά.
Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο Αιδ.Πρωτ.π.Μελέτιος Θανάσου Εφημέριος του Ι.Ν Αγίου Γεωργίου Θηβών,ο Δ/ης του 5ου Δημ.Σχολείου Θηβών κ.Ηλ.Τραμπάκουλος,ο κ.Κ.Δεληδημητρίου Αξιωματικός του τμήματος Τροχαίας Θηβών (ο οποίος είχε την ευθύνη για την ασφάλεια των παιδιών και των συμμετεχόντων στο προαύλιο του Ναού) Γονείς των παιδιών και πάρα πολλοί Ενορίτες. Από αυτήν την θέση ευχαριστούμε τα Ζαχαροπλαστεία της πόλης μας Bazil, Selekt, Πευκάκι,Snoupi,Σκοντίνης και Bitter sweet για την προσφορά των γλυκισμάτων που απόλαυσαν όλοι, καθώς και το stoudioΠαπαδάκης για την φωτογραφική κάλυψη της εκδηλώσεως.
«Ἀδελφοί Ρωμηοί, ὅσο οἱ θρύλοι ζοῦν κι οἱ Τοῦρκοι φοβοῦνται μήν τή χάσουν, ἡ Πόλη μας ἔπεσε, ἀλλά δέν χάθηκε! Ὅσο τό Ρωμαίϊκο DNA συνεχίζεται ἀπό πατέρα σέ γιό κι ἀπό μάνα σέ κόρη καί τό πρόσωπο τοῦ μαρμαρωμένου Βασιληᾶ στοιχειώνει τά ὄνειρά μας, ἡ κλειστή Πύλη τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, περιμένει νά ἀνοίξει. Κανένας δυνατός, κανένας πολυάριθμος λαός, κανένας “πλανητάρχης” δέν μπορεῖ νά ἀφανίσει τή Ρωμηοσύνη. Ἡ Ρωμηοσύνη θά χαθεῖ ὅταν ὁ τελευταῖος Ρωμαῖος φύγει ἀπό τόν κόσμο καί μαζί του σβήσει ἡ Πίστη, ἡ Ἐλπίδα καί τά ὄνειρα!»
