του Δημήτρη Αλεξάνδρου, υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο για το Νομό Βοιωτίας
Δε θέλω να μιλήσω για ιδέες και οράματα, να κάνω αναλύσεις, να παραθέσω προγράμματα. Φοβάμαι ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό. Άλλωστε, αυτός ο λαός- όπως και τόσοι άλλοι αιώνες τώρα- « ευκολόπιστος και πάντα προδομένος», πόσες φορές δεν παρασύρθηκε από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», τα ζήτω, κάτω, έξω, μέσα, τα ωσαννά, τους ύμνους και τους παιάνες. Πιο πολύ θέλω να μιλήσω για το πώς έζησα αυτή την προεκλογική περίοδο, έως σήμερα.
Για σκέψεις και συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες πρωτόγνωρες για αυτό το χώρο της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής, κινηματικής αριστεράς και τους ανθρώπους της. Για την ευθύνη και το φορτίο να σηκώσουμε στις πλάτες μας-χωρίς εκπτώσεις, αλαζονείες και ηθικούς εκτροχιασμούς- τις αγωνίες, τις ελπίδες και τους φόβους ενός λαού που ζητά απεγνωσμένα μέσα στο σκοτάδι ένα στήριγμα, ένα αποκούμπι, μια χαραμάδα από φως και φαίνεται ότι το βρίσκει σε μας και τον ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπούμε.
Θέλω να μιλήσω για τους δεκάδες απλούς ανθρώπους, άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών. Προσβλέπουν σε μας. Ο θυμός, η αγανάκτηση, η πίκρα, η απογοήτευσή τους μετασχηματίζεται- έστω και αχνά- σε τόνους αισιοδοξίας και προοπτικής για το μέλλον. Θέλω να σας εκμυστηρευτώ πόσο υπέροχα αισθάνομαι, πόσο δικαιωμένος και περήφανος, όχι από ματαιοδοξία ή διάθεση ρεβάνς, που η ίδια η ζωή, οι υλικές ανάγκες και οι συνθήκες- μαζί με τη δική μας επιμονή και υπομονή τόσα χρόνια, γονιμοποιούν το έδαφος για να καρπίσουν αξίες όπως η ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια, συλλογικότητα, αληθινή δημοκρατία και προσφορά.
Έδαφος όμως- δυστυχώς- γόνιμο και για ζιζάνια όπως ο φασισμός, ο ρατσισμός, η πατριδοκαπηλία, ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός. Όσο κρατάει αυτό το πανηγύρι, αλλά και όταν σβήσουν τα φώτα αυτής της περίεργης γιορτής της Δημοκρατίας, οι κολασμένοι αυτής της γης- αλλά και πολλοί περισσότεροι τώρα πια- θα συνεχίσουν να ζητούν μια μικρή φλόγα είτε για να ζεσταθούν είτε για να φωτίσουν τα σκοτάδια τους.
Και τότε θα διαπιστώσουμε όλοι μας ότι η επόμενη μέρα θα είναι για μας πιο δύσκολη αλλά και πιο προκλητική. Ότι πλησιάζουμε στο τέρμα μιας ωραίας και συναρπαστικής μάχης αλλά, ταυτόχρονα, και σε μια νέα αρχή.
Αν θεωρήσουμε ότι αυτό ήταν ένα καλό ζέσταμα ετοιμαστείτε για νέους αγώνες.
