Είναι βέβαιο πως δεν αρκεί μία ημέρα ευαισθητοποίησης, μηνυμάτων και εκδηλώσεων για να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών. Αποτελεί μάλλον ένα άλλοθι, μία προσπάθεια να αποτινάξουμε τις ενοχές, που όλοι μας κουβαλάμε… Η 26η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και κάθε χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών δεν προσφέρεται για μεγάλα λόγια, αλλά για περισυλλογή και αυτοκριτική πάνω στις αιτίες ενός προβλήματος της νεολαίας μας, του πιο ζωντανού και δυναμικού κομματιού της κοινωνίας μας. Του αληθινού μας χρέους προς τη νέα γενιά.
Οι κοινωνικές και οικονομικές αιτίες του προβλήματος, όπως η ανεργία, η κρίση αξιών και αρχών, ο αποπροσανατολισμός, η απόρριψη της διαφορετικότητας, η έλλειψη σωστών προτύπων αποτελούν τις σοβαρότερες αιτίες, μέσα από τις οποίες οδηγείται η νεολαία μας στο φόβο, την απελπισία, την απομόνωση, τη μοναξιά και τελικά στα ναρκωτικά.
Επίσης να συνειδητοποιήσουμε, πως η πραγματική κρίση είναι υο έλλειμμα ήθους, παιδείας, πολιτισμού που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών δεν μπορεί παρά να είναι καθημερινός και διαρκής με την ενεργοποίηση του συνόλου της τοπικής κοινωνίας.
Γιατί τα ναρκωτικά δεν είναι πρόβλημα μιας πόλης, μιας χώρας ή μιας κοινωνίας.
Δεν είναι θέμα των χρηστών ή του περιβάλλοντός τους. Γιατί το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι υπόθεση όλων μας.
Η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων της τοξικοεξάρτησης οδηγεί αναπόφευκτα στην ανατροπή των αιτιών που τα παράγουν και τα αναπαράγουν. Τα ναρκωτικά αποτελούν πληγή στο σώμα μιας κοινωνίας.
Η ίδια η κοινωνία και κάθε δημόσια αρχή, πρέπει να σκύβει με ενδιαφέρον, ουσία και προοπτική στα προβλήματα των νέων ανθρώπων και στις αιτίες που τα δημιουργούν. Δεν πρέπει να τους καταδυναστεύει, να τους απομονώνει ή να τους τιμωρεί, χωρίς πρώτα να έχει δείξει το σωστό δρόμο για την πορεία της ζωής τους.
Πρέπει να ανακαλύπτει τα αίτια που γεννούν το πρόβλημα, τους λόγους που ως Ελληνική κοινωνία δε μπορεί να τους θεραπεύσει. Χρειάζεται προσπάθεια! Σε αυτή την προσπάθεια απαιτείται η συστράτευση όλων μας, διότι τα ναρκωτικά δεν βρίσκονται στο περιθώριο, αλλά στο κέντρο της κοινωνικής πραγματικότητας.
Επιβάλλεται να ενεργοποιηθούμε όλοι μας κυρίως στον τομέα της πρόληψης, προστατεύοντας τα παιδιά μας, τους νέους ανθρώπους από τον εφιάλτη των ναρκωτικών. Και η ουσιαστική αντιμετώπιση πολλών κοινωνικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν κυρίως οι νέοι, είναι η υιοθέτηση ενός άλλου τρόπου ζωής. Χρειαζόμαστε μια πολιτική που να θέλει τους νέους να θεραπεύονται.
Η επιτυχία τόσο της πρωτογενούς πρόληψης, όσο και της θεραπείας απαιτεί έργο σε βάθος, απαιτεί μακροχρόνια επένδυση και δουλειά μέσα στους κόλπους της τοπικής κοινότητας και πάνω απ’ όλα, απαιτεί τη συλλογική μας δέσμευση.
Η αντιμετώπισή τους, εκτός από τις μονάδες απεξάρτησης, χρειάζεται τη συνεργασία όλων, την ενίσχυση της ενημέρωσης και την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, που διακινεί τις ναρκωτικές ουσίες.
Πέραν όμως, της υποχρέωσης της Πολιτείας για την ανάπτυξη πολιτικών πρόληψης και αντιμετώπισης του προβλήματος απαιτείται και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, ώστε οι χρήστες να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και κατανόηση.
Αναμφισβήτητα, οφείλουμε όλοι να συνδράμουμε, ο καθένας από τη θέση του, ώστε η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών να γίνει από επέτειος, καθημερινότητα…»
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΑΝΑΓΡΑΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
