Ανοιχτή επιστολή Θεσπίας προς τις αδελφές της, κόρες του Ασωπού,....

...,τους κατοίκους που ζουν γύρω από αυτόν, τους κατοίκους πόλεων που έχουν ποταμούς και όσους νομίζουν ότι έχουν ανάγκη το καθαρό νερό...

Πολυαγαπημένη μου αδελφή, γειά σου! Όπως καλά κατάλαβες, είμαι η Θέσπια. Ήταν μέλημα του Δία να μας χωρίζουν κάμπο, βουνά και θάλασσες.
Για τον πατέρα τα έχεις μάθει, έχει βουίξει ο κόσμος όλος. Αγαπημένη μου αδελφή, θα τον χάσουμε τον πατέρα. Τι να σου πω όμως, τόσα του έχουν κάνει οι άνθρωποι και αντί να σκέπτεται τον εαυτό του, βαρυγκωμάει που δεν μπορεί να τους προσφέρει καθαρό νερό.
Θυμάσαι όταν παίζαμε στην κοίτη του και θόλωναν τα νερά, που μας μάλωνε και μας έλεγε ότι είναι ασέβεια προς τους ανθρώπους;
Ακόμα και σήμερα, όπως τον κατάντησαν, τους ανθρώπους σκέπτεται που τους ποτίζει δηλητήριο. «Θα αφανίσω το ανθρώπινο γένος» λέει συνεχώς, «από θεός των ποταμών και του καθαρού νερού θα μείνω στην ιστορία σαν γενοκτόνος – πατροκτόνος, των λαών που πότισα και έθρεψα για χιλιάδες χρόνια, των παιδιών μου».
Ρε συ αδελφή, αυτοί δεν σέβονται τίποτα σήμερα, παλιά έβγαζαν τα παπούτσια και αφού έπλεναν τα πόδια, έμπαιναν στον ποταμό. Τώρα, οχετοί με κάθε λογής παρασκευάσματα, φυσικά ή χημικά καταλήγουν στον ποταμό.
Αδελφούλα, κάτι πρέπει να κάνουμε για τον πατέρα. Κάποιες φορές θυμώνω με τον εαυτό μου που κάθομαι άπραγη και παθητική. Θέλω να ξεσηκωθώ να φωνάξω μήπως και με ακούσει κανείς.
Στροβιλίζει στο μυαλό μου μια ιδέα.: την ημέρα που άνθρωποι γιορτάζουν για το περιβάλλον, να συναντηθούμε όλες οι αδελφές, να καλέσουμε τους κατοίκους που ζουν γύρω από τον ποταμό και όλους όσους έχουν στον τόπο τους ποτάμια, να δουν με τα μάτια τους την κατάσταση του πατέρα και να αποφασίσουμε από κοινού τι μπορούμε να κάνουμε.
Κάτι μέσα μου λέει πως για τον γέρο Ασωπό υπάρχει ελπίδα.
Αν σωθεί ο Ασωπός, υπάρχει ελπίδα...
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΙΚΩΝΑΣ